Selasa, 06 September 2011

Lia

"Alim, ah."
"Kunaon kitu?"
"Alim nganyenyeri batur abdi mah."
"Tapi ari nganyenyeri akang mah tega."
"Ih dinyenyeri kumaha? Sidik diraoskeun terus akang mah...," pokna bari
ditungtungan nyirihil ngagoda.
Kuring keom. "Pan hubungan urang bakal langkung sampurna upama dibeungkeut ku
tali rumah tangga."
"Muhun. Tapi, karunya ka istri akang."
"Da moal apaleun ieuh."
"Lami-lami mah pasti apaleun."
"Jadi urang teh rek terus kieu we nyah?"
"Nya teu nanaon atuh kang. Da abdina oge rido."
Kuring ngahuleng. Ieu kasakitu kalina pangajak kuring ditolak Lia.
"Ih, tong sedih atuh kang. Yu urang dihibur atuh ku abdi," pokna baru nuntun
kuring ka kamar. Kuring teu baha. Siga samemehna, pasualan tadi sama sakali
teu mangaruhan hubungan salila di jero kamar. Justru momen-momen paduduan di
jero kamar siga kitu nu ngabalukarkeun kuring beuki kaeurad ku manehna.
Servis manehna bener-bener bumi jeung langit dibandingkeun panglayan
pamajikan teh.

Senin, 05 September 2011

Antara Pembantu, Supir, jeung Tuanna

Jam 8. Soni ngolesed ka dapur. Suwung. Leos ka tukang. Sepi. Tapi panto kamar
Nani satengah kabuka. Tanpa soara Soni ngadeukeutan. Tina sela-sela panto
breh Nani keur sare tibra.
Jejengkean manehna asup. Tapi panto ngareket basa didorong teh. Nu keur tibra
kahudangkeun, terus diuk na enggon. "Eh, bapa...," pokna basa breh kanu asup.
Soni nunda curuk lebah biwir, mere isarah supaya Nani teu nyoara. Lalunan
manehna nutup panto kamar. Cetrek dikonci. Manehna imut basa ngadeukeutan
Nani teh. Nu dideukeutan murungkut. Gogodeg. "Teu kengin atuh pa. Pan aya
ibu."
"Teu nananon. Ibu geus sare," Soni ngaharewos.
Nani teu lemek. Malah ngageser awakna, mere tempat jang diuk dununganana.
Gek soni diuk. Adek pisan kana awak Nani.
"Bade gosok gigi heula nya, pa."
Soni gogodek. "Ah, teu kudu."
"Isin ah, bilih bau."
"Ah, teu nanaon."
Antukna Nani pasrah. Soni, nu geus diberung ku napsu, nangkeup jeung
ngagemolan pembantuna. Nani teu baha. Angin peuting jadi saksi bedahna
birahi.
***
Jam 11 beurang. Sup mobil teh ka buruan penginepan.
Sabada pesen kamar, Imas ngajak Wawan ka kamar. Di jero kamar, manehna
langsung ngudaran baju. Basa geus bulucun, golehe na kasur.
"Hayu kadieu," pokna ka Wawan.
Nu diparentah teu baha. Teu kaleked manehna ngalaan baju sorangan. Terus
ngagoler gigireun dununganana. Leungeun imas langsung beraksi, ngusapan
supirna nu umurna karek lilikuran. Lebah handapeun bujal, leungeun teh lila
beraksi. Wawan nepi ka peureum beunta.
"Aduh teu kiat bu." pokna sanggeus rada lila digulanggaper Imas.
Imas imut. Kalacat naek kana luhureun awak supir nu umurna geus ampir sapantar
jeung anakna. Birahi beda.
***
Soni jeung imas pada pada buligir luhureun kasur.
Tapi taya nu sok ngamimitian beraksi. Kalah pada-pada neuteup lalangit kamar.
"Hayu atuh pah."
Soni ngarahuh. Terus nguniang cengkat. Kalacat kana luhureun awak
pamajikanana. Kawajiban asa beuki matak horem migawena, ceuk pikirna.
Pipikiranan kalah ngacacang ka Nani.
Imas oge sarua. Bet ujug-ujug inget kana awak Wawan anu masih serba ngeusi.
***
"Kang iraha atuh urang kawin."
Nani neuteup bebenena. Wawan ngusapan buuk Nani.
"Sabar. Urang ngumpulkeun heula modal."
"Pan, tos kenging sawah dua kotak."
"Ke mun tos tiasa meser bumi, urang berhenti."
Nani unggeuk. Terus ngabebeskeun awakna kana dada beubeureuhna. Asa bagja
karasa ku manehna. Wawan balik nangkeup. Sabeulah leungeuna ngusapan tonggong
Nani. (*)

Minggu, 26 Juni 2011

Rasa nu Nyamuni Keur Heni

"Geulis nya."
"Saha tea?"
"Itu nu buukna pondok. Titatadi sigana paneuteup akang teh napel we ka
manehna."
Kuring neuteup, manehna nyerengeh. Tetep misteri. Teu kabaca, naon nu aya dina
pikirana. Matak putus asa. Asa cape ngadadago isarat nu jelas.
"Jung atuh caketan."
Kuring masih mencrong, manehna tetap imut. Naha timburu? Atawa nghucuhkeun
saenyana?
Heni, Heni. Bener-bener lindeuk japati. Mindeng siga nu mere angin, are pek di
tewak bet ngajauhan. Weleh teu apal, kumaha persaaan manehna ka kuring.
Heni teh sobat heubeul. Babarengan ti mimiti SMA, kuliah, terus ayeuna gawe
oge di tempat sarua. Deukeut leuwih ti ka dulur. Kuring wani tumbrak-tembrak
sagala hal ka manehna. Itu oge nya kitu, salawasna ngabagi pasualan hirupna.
Tapi soal persaan, tetep walohualam.
"Euh, kaburu disamber batur tuh."
Kuring ngareret. Enya we sa rambut pondok teh keur anteng ngobrol jeung Kang
Maman. Lapur. Kang Maman mah kapan geus kakoncara, raja asmara. Awewe nu
dihelaran ku manehna, langka nu bisa nolak. Maklum dedeg sampe, rupa hade,
tur dunya barana oge teu kurang-kurang.
"Wah, patah hati deui yeuh," kuring nyerengeh ka manehna.
"Yeh, patah hati nanahaon. Ngadeukeutan ge encan, piraku langsung patah hati.
Emang bener jatuh cinta?"
"Har tadi pan saur Heni kitu. Can't take my eye off her. He he he."
Dikitukeun teh manehna kalah neuteup serius pisan.
"Ih, pameget mah gampil pisan jatuh cinta nya."
Kuring seuri.
"Nya, teu nanaon atuh. Dari pada ngantosan nu teu jelas..."
Manehna langsung nyureng. "Maksanda?"
"Ah, henteu," tembah teh bari ngabaliuer.
Karasa paneuteupna masih manco.
"Memang saha nu diantosan tapi teu jelas teh?"
Kuring ngareret. Bener we manehna masih keneh neuteup seukeut.
"Jodo," tembal teh bari ngebelenyeh. Manehna langsung miceun teuteup.
"Dupi Heni kumaha?"
"Naon tea?" pokna semu apilain.
"Jodo?"
"Ah, engke ge dugi nyalira. Keur naon dipikiran."
Jep obrolan teh putus. Kaayaan di kantin beuki rame. Pagawe pacampur jeung
calon pagawe nu rek dalaptar.
Kang Maman tembong beuki galeckrok ngobrol jeung si rambut pondok teh. Sigana
salah sahiji calon pagawe anyar si rambut pondok teh, da asa karek panggih.
Geulis. Nyongcolang tinu sejen.
Tapi lain lantaran geulisna kuring titatadi nyerangkeun manehna teh. Asa
kungsi panggih, tapi lebeng teu inget dimana.
"Asa pernah paamprok."
"Saha tea?" Heni ngalieuk.
"Si rambut pondok."
"Dimana? Dina impian?"
Kuring neuteup seukeut, manehna ngabalieur. Hayang pisan sikep Heni eta teh
jadi gambaran tina rasa timburuna. Tapi, ah da mindeng kitu, mindeng pisan
kuring miharep, mindeng oge kuciwa ahirna.
Tapi, terus terang can kungsi wani betus. Persaan kuring ka manehna ukur
disidem jeroeun hate. Inggis ditolak. Asa teu kuat nadangan akibatna.(*)

Huh...

Asa hayang nyimpang, tapi inggis kanyahoan kunu di imah. Da geus rada curiga
pamajikan teh. Mun tas hubungan manehna leuwih taliti nitenan kuring.
Persoalanna teh kajadian tilu bulan katukang. Sanggeus rengse berhubungan,
kuring ngagoler gigireun manehna. Teu sadar pikiran ngacacang, inget kajadian
jeung Onih. Kuring teu kaampeuh ngarahuh.
Pamajikan heran. Terus tatalepa, aya naon. Ku kuring dijawab taya nanaon teh
tetep teu percaya. Pasti aya masalah, pokna. Moal enya tas hubungan terus
ngangluh siga kitu.
Ti saprak harita, manehna siga nu curiga. Tingkah laku kuring dititenan leuwih
taliti. Tiap rengkap paripolah kuring dianalisa, ditanya.
Nya tisprak harita kuring can panggih deui jeung Onih. Sono pisan sebenarna
mah. Tapi rumasa rada teu bisa bohong. Mun ngahajakeun nepungan Onih, pasti
kalakuan kuring bakal kapangaruhan. Pasti pamajikan langsung bakal ngarasa
parubahan kuring eta.
Ah, antukan kuring ngan mengkek kakangen jeroeun dada. Nu bisa dipigawe ngan
ukur ngabayang-bayang manehna, ngabayang-bayang lalakon basa bareng jeung
manhena. Kitu oge ngan ukur dilakukan basa jauh ti imah. Teu wani ari di imah
mah. Da, irung pamajikan teh asa seukeut pisan mun ngambeu hal-hal saperti
kitu teh.

Jumat, 24 Juni 2011

Bibi Tukang Karedok (2)

"Euleuh etah raray mani kiruh kitu. Kunaon atuh?"
Kuring meubeutkeun maneh kana bangku warung. Memang keur teh keur harereneg mikiran pasualan di imah. Pamajikan keukeuh ngajak pindah. Hayang muka praktek di kota, deukeut keluargana. Kapan masa PTT-na geus lekasan, pokna.
Kuring asa beurat rek nyatujuan pangajakna teh. Kapan usaha kuring ayana di dieu. Najan teu loba, mimiti mayeng ladang ragaji kai teh. Dibere alesan kitu teh, manehna malah mere komentar teu ngareunah. Maksudna mah bener meureun ngajak kuring ngabina usaha anyar di kota, tapi cara ngomongna ngalantarankeun kuring asa disapirakeun. Asa taya hargana jadi lalaki.
"Ngersakeun naon, Jang?"
"Kopi."
Teu lila sor si bibi teh nyodorkeun cikopi na gelas.
"Asa mendung pisan poe teh. Rek hujan kitu?"
"enya, meureun." kuring nembal teu sumanget.
"Memang dikumaha ku bu dokter?"
Hah? kuring rungah ringeuh. Si Bibi nyikik. Karek karek sadar, yen manehna nyebut mendung teh nyindiran kuring. Da kapan poe sakieu cangrana.
"Ah, si bibi mah..." kuring ngabelehem.
"Hoyong diburan ku bibi?"
"Diubaran? Diubaran kumaha?"
"Kunu cara sasari."
Kuring nyerengeh. "Ah, bosen ukur noelan wungkul."
"Euleuh eta geura. Tos dipasihan sajeungkal, hoyong sadeupa."
"Har, kapan bibi tadi nu nawaran ubar.."
Manehna ngabetem. Leungeuna ngeprakan laleur nu entreup na gorengan.
Sajongjongan paheneng-heneng.
"Memang tos dipangmeserkeun KB-na?"
Kuring curinghak. Manhena api-api teu nempo.
"Encan sih."
"Nya enggal atuh pang meserkeun, ari hoyong diburan mah."
"Ah, hoream inditna."
Manehna teu nembal.
"Memang ngubaranan rek dimana?" tanya kuring.
"Nya di dieu we, dimana deui?"
"Eum, atuh kanyahoan ku batur."
"Nya moal lah. Urang tutup we warungna."
"Nya sok atuh. Teu kakabean oge da moal nanaon."
Sakedapan manehna ngabetem. Tapi teu burung nangtung, terus mimiti nutupan warung. "Ngga atuh ujangna antosan di jero."
Kuring nurut. Blus ka jero imah nu nyambung jeung warung. Gelas cikopi dibaa. Tapi asa moal kainum asana mah.(*)

Rabu, 22 Juni 2011

Bibi Tukang Karedok

Umurna geus deuket 40, ceuk taksisaran mah. Tapi awakna masih ngeusi.
"Hayoh, mikir jorok, nya?" Manehna melong. Kitu na teh baru terus ngarendos bumbu karedok.
Kuring nyerengeh bari metot penenjo tina awakna.
"Ukur heran. Geus digunasika ku opat lalaki, tapi katembong teh masih keneh montok."
"Euleuh eta istilah...digunasika...memangna naon?"
"Sarua wae lah. Urang ganti dijamah atuh ari teu cocok mah."
Manehna nyeuleuketuk bari ngasupkeun lalab meunang neukteukan kana cowet batu.
"Naha lain digadabah sakalian?" pokna.
"Nya teu cocok atuh. Aya oge Si bibi nu ngagadabah meureun..."
Manehna nyureng. Tapi jelas teu ambek.
"Emang bibi awewe nanahaon, ngagadabah salaki sorangan?"
"Nya teu apal. Meureun we kitu sote. Pedah opat-opatna pada-pada teu langgeng."
"Da lain salah bibi atuh."
"Terus?"
"Salah ituna.."
"Teu bisa ngalayanan napsu si ibi?" kuring nempas.
Manehna molotot. "Ih, tersinggung Bibi mah dianggap wanita haus seks."
"Atuda pasti kitu kasimpulan batur teh mun nengetan riwayat Bibi anu geus opat kali ganti salaki."
"Ah, kajeun teuing ah anggapan batur mah. Kacape-cape mikiranana," pokna. "Ieu karedokna."
Sok kuring nampanan karedok tea. Warung nu biasana rame teh pareng sepi. Ngan kuring nu keur balanja teh.
"Aduh..." kuring ngagorowok bas wel karedok kana baham. "Lada pisan geuning."
Karedok nu aya dina sungut teh langsung diburakeun. Si Bibi kaget. Terus ngasaan karedok na piring kuring.
"Euh, enya geuning. Kalobaan sigana mah," pokna. "Tuda tadi kalah ngajak ngomong teu pararuguh. Jadina hilang konsentrasi."
"Euh si bibi mah. Diajak ngobrol kitu saeutik bae langsung poho kana nanaon. Dasar bener, napsu gede."
Si Bibi camberut, tapi terus nyieun karedok anyar keur kuring.
"Memang geus sabahara tahun nganggur, Bi?"
"Ih nganggut naon? Pan unggal poe ge nungguan warung."
"Nganggur etana maksud teh. Taya nu noel-noel," beuk kuring baru nyikikik.
Manehna ngadilak. Tapi terus ngarahuh baru ngajawab. "Geus sabaraha lila nya? Geus ampir dua taun asana mah."
"Naha lain neangan anu kalima atuh?"
"Ah haroream."
"Naha?"
"Sieun gagal deui."
"Nya ulah gagal atuh."
"puguh hese. Taya jaminan."
"Nya ngecer atuh."
"Ih bararaid. Memang si bibi awewe naon."
"Ah, dari pada kalaparan jeung kesepian..." kuring nyikikik.
Si Bibi nyodorkeun deui piring karedok anyar. Ayeuna mah pas ladana teh.
"Mun bener bibina daek, da pasti loba lalaki nu daeukeun geura."
"Naon tea?"
"Ngecer."
"Ah rugi di bandar atuh. Lalaki mah ngeunah, engka si bibi nu melendung."
"Kapan si bibi oge ngeunah."
"Ngeunah awalna teu ngeunah akibatna."
"Nya tinggal make kb, pasti aman."
"Ih mapatahan teu baleg."
Kuring nyakakak. Katembong asa mimiti kapangaruhan si bibi teh.
"Mun daek, ke dipangmeulikeu obat kb ku kami."
Si bibi melong. Kuring nyakakak deui.
"Memang saha nu daekeun ka bibi?"
"Nya loba. Lalaki nu jajan di dieui kapan lain lantaran karedokna. Utamana mah pedah bibi nu dagangna."
"Termasuk Jang Juha?"
"Wah, kuring mah beda atuh."
"Beda kumaha?"
"Alesanana murni. Kapan ieu warung karedok paling deukuet ti imah."
"Tapi, naha geuing sok terus melongkeun awak bibi."
Kuring nyerengeh. "Nya etah mah bonus atuh. Barina oge kan ukur nempo wungkul teu matak tatu."
"Emang moal. Noel age moal matak tatu da."
"Eudeuh, mani ngundang kitu."
"Ngundang kumaha?"
"Ngudang. Siganu hayang ditoel."
"Ari bibi mah da teu nanaon ditoel ujang mah. Lumayan ngarasakeun toelan caroge bu dokter." giliran manehna nyikikik.
"Sok atuh ka dieu urang toel, meungpeung euwuh batur."
"Sok atuh."
Sor bujurna kalebah kuring. Kuring justru olohok. Har geuning jadi enyaan. Luak-lieuk, taya sasaha. Ah, piraku aya lauk diantepkeun.(*)

Rabu, 08 Juni 2011

Kabengbat

"Ira ka Bandung deui?" Ema neuteup. Siga melang, tapi tetp liuh.
"Engke we lah, Ma. Hoyong istirahat heula." Ema teu kapapanjangan nanya. Leos
ka jero deui.
Di teras tukang, Kuring terus ngadaweung deui. Nenjokeun polah hayam nu
parebut dahareun sisi balong. Dua buku nu tadi dibawa ukur ngagoler na meja.
Haroream.
Kuduna eta buka teori organisasi teh geus tamat dibaca. Duanana penting keur
ngalengkepan bahan skripsi kuring. Tapi teung ah, tila munggu ieu semangat
keur majuan tugas ahir teh bet ngipisan.
Mun geus diuk hareupeun komputer, kalah jol kalangkang Atun nembongan.
Ngaganggu pisan.
Atun teh batur sajurusan. Manis jeung amis budi. Salah sahiji bentang di
jurusan.
Kuring raket jeung manehna lantaran kos teh deukeut, sa gang. Kitu teh ti
mimiti tingkat pertama. Mindeng diajar atawa diskusi bareng. Tugas jeung
catetan kuliah oge sok silih injeum.
Kuring naksir, tapi asa teu percaya diri. Ukur bisa mendem eta rasa jero-jero.
"Balaka we atuh, lur. daripaa nyiksa karep." Didin, batur sakar kuring, kungsi
mapatahan. Sataun kaliwat asana mah. Manehna ge bisa sidik yen kuring teh
ngabogaan hate ka Atun teh.
"Teu wani euy. Sieun ditolak."
"Ah, jamak ditolak mah. Tinggal neangan deui."
Kuring neuteup. Serieus sigana Didin teh. Ah, memang kuduna mah kitu. Tapi asa
teu wani. Momen-momen jeung Atun teh kacida berhargana. Teu kabayang mun
bener-bener kudu mungkasan kebersamaan itu lantaran cinta kuring ditolak.
Tapi dua minggu kaliwat, kuring ahirna teu bisa nahan. Basa bareng ngiuhan di
emper toko balik ti kampus, kuring lah-lahan ngedalkeun rasa ka manehna.
"Hah?" Atun harita langsung olohok. Respon anu langsung neunggeul angen-angen.
Pertanda goreng, gerentes teh.
Lila Atun teu lemek. Ahirna menehna neuteup.
"Nuhun, kanggo katrenana. Tapi, Atun kedah nimbang-nimbang heula," Pokna.
Kuring neureuy ciduh. Tapi teu burung unggeuk. Mulang ka koskosan teh bari
paheneng-heneng.
Menehna menta waktu, tapi kuring asa geus bisa ngarampa kumaha jawabanan
engke. "Da Atun mah nganggap Ramdan teh sebagai sahabat."
Ti saprak harita asa teu ngeunah cicing teu tibra sare. Antukan kuring milih
balik ka Ciamis. Seja niiskeun pikir, bari sugan aya sumangat keur ngahanca
skripsi.
Tapi tetela, skripsi teh teu kungsi katoel-toel. Nu aya teh kuring ukur huleng
jentul unggal poe. Ema tembong semu melang, tapi basa ku kuring dijawab taya
nanaon manehna teu maksa.
Teu sadar kuring ngarahuh. Sok buku na meja dirongkong. Coba dibaca. Weleh
pikiran teh teu bisa panceg.
***
Ramdan. Ah. Atun gogodeg.
Geus saminggu teu tembong. Ceuk baturna balik ke lemburna. Naha ngahaja
ngahindar selila manehna can mere putusan? Bisa jadi.
Putusan, ah, manehna justru bingung mun mikiran soal eta teh. Kapan dirina
geus jadi milik nu lian. Kang Yusuf nu kiwari aya di luar negeri, keur
nungtut elmu di Mesir. Tapi manehna oge teu bisa bohong, Ramdan teh justru
jadi sosok lalaki idaman manehna. Sederhana, tapi motekar.
Jadi kudu kumaha? Nuturkeun perasaan atawa tetep satia kana iketan heubeul anu
geus diatur ku kolot manehna jeung Kang Yusuf?(*)

Selasa, 07 Juni 2011

Sanggeus Pasarandog na Panto Dapur

Awakna beresih. Mulus. Memang kulitna teu bodas, tapi oge teu hideung. Hitam manis ceuk bahasa malayu mah.
Memang teu pati ngeusi. Wajar da kapan umurna ge karek 17 taun. Drop out ti kelas 2 SMA.
Manehna nangtung hareupeun kuring. Semo karagok. Leungeuna nutupan dada jeung congo pingpingna nu memang teu katutup nanaon. Buligir.
"Eh, nanaonan ari maneh?" Kuring nyureng sanggeus kakaget musnah.
"Pu..pu..n..ten. Manawi the teu aya sasaha," tembalna semu geumpeur.
"Aduh santi, santi. Pedah euweuh batur terus maneh renang bari bubulucun kitu?"
Manehna teu nembal.
"Naha baju maneh di mana?" Harita kuring pasarandog jeung manehna lebah panto dapur.
"Di kamar," Tembalna laun. Beungeutna tetep tungkul.
"Pun..ten.."Pokna menta jalan. Kuring nyisi. Manehna langsung lumpat. Paneuteup kuring teu leupas ti manehna nepi ka ilang ka jero kamar.
Teu sadar ngarahuh. Aya rasa aneh nu sumeleket. Bari gogodeg kuring ngolesed ka tengah imah.
****
Aduh, sial pisan. Santi ngarawel anduk. Nutupan awakna terus meubeutkeun maneh kana kasur.
Sial pisan. Padahal tadi wani nekad renang bari tataranjang the lantaran taya sasaha di imah. Ibu keur ka Bandung sedengkeun bapa kapan keur ka luar negri. Moro-moro bet si bapa geus aya di imah. Sial pisan. Rek ditunda di mana ieu beungeut. Beu kacipta mun isuk papanggih deui jeung si bapa. Asa era parada.
***
Kuring nangkarak na ranjang. Naha ngadadak teu tenang kieu. Beuteung karasa lapar deuih. Tadi teh kapan ka dapur rek menta disadiakeun dahar. Kari-kari malah kajadian siga tadi.
Ayeuna rek menta dipangmasakeun teh asa kararagok. Neangan dahareun kaluar asa hoream. Cape karek datang ti perjalanan maraton salila 8 jam.
***
Kumaha mun terus dipecat? Pertanyaan eta the langsung ngabangbaluhan hate Santi. Teu sanggup mun enya dipecat. Kapan pagawean ieu teh hese pisan meunangna. Pagaweana teu beurat jeung bayaranana leuwih tinu lian. Lumayan keur ngabiyaan 5 adina sakola.
Kacipta sedihna ema mun nepi ka dipecat. Santi hudang. Tapi terus meubeutkeun deui awakna kana kasur. Kudu kumaha ayeuna? Naha mending menta hampura bae ka bapa?(*)
Powered by Telkomsel BlackBerry®

Asmara Jalan Buntu

"Naha urang rek kieu terus, Ton?"
Toni ngareret. Terus narik napas panjang. Teu ngajawab kalah sok ngenyot rokok. Diseuseup jero naker, terus diserebungkeun. Haseup tina bahamna lir paheula-heula ngahontal lalangit kamar. Wati jeung Toni, pada-pada nangkarak bari buligir, nyerangkeun haseup.
"urang mengalir we." Toni antukna nembal.
Wati ngareret. Paneuteupna alum. "Tapi nepi ka iraha?"
Toni teu nembal. Pertanyaan eta pisan nu terus minuhan atina ahir-ahir ieu. Manehna oge teu manggihan jawabanan. Taya alternatif nu kapanggih. Ukur jalan buntu.
"Sok sedih Wati mah mun mikiran hal ieu teh." Wati nyarita bari ngalimba.
Toni teu lemek, ukur ngusapan buuk Wati.
***
Wati tipepereket ngeupeulkeun leungeun. Napsu nguntab jeroeun hatena.
"Cing jadi awewe teh tong mawa karep sorangan. Sing nurut ka salaki." Omongan Hamdan kacida tarikna. Kitu nateh bari bencereng jeung tutunjuk.
"Naha naon salahna awewe digawe? Batur oge loba. Barina oge kapan ladang abdi gawe teh lumayan keur ngabantu ekonomi keluarga."
Brak. Hamdan nonjok lomari. "Tah, geus diulang deui bae. Kabiasaan sia mah, teu pisan ngahargaan ka salaki. Cing jadi pamajikan teh sing ngarti. Narima kayaan salaki. Lain hayoh unggal waku nyindir sampir soal pangala salaki ku kecap jeung kalakuan."
Teu kaampeuh Wati nyegruk ceurik. Asa serba salah. Kita salah kieu salah. Ti poe ka poe Hamdan teh asa beuki ngered tur beuki galak.
"Kalah mewek," Hamdan nyentak. "Di omongan teu ngarti-ngarti. Mewek we di lobakan. Kuduna mah tuh turutan Ningsing, sakitu bageurna sakitu nuruna ka salaki."
Wati ngegel biwir. Hayang pisan nyorowok yen Toni, adi Hamdan, justru mindeng ngangluh ka dirina yen Ningsih teh kurang bisa ngigelan kahayang jeung kamajuan manehna.
***
Toni ngahejen. Leungeunna pagueh nangkeup awak Ningsih. Ni ditangkeup ukur cicing.
Basa ngagulimpangkeun awakna ka gigireun Ningsih, Toni narik napas panjang. Asa beuki monoton. Ningsih bener-bener jauh dibandingkeun jeung Wati. Di luar kamar atawar di jero, pamajikanana mah ukur pasrah. Taya inisiatif, teu pernah nunjukkeun napsu nu ngagedur cara Wati.
Kapan Wati mah wani menta hayang kitu, hayang kieu mun keur hubungan teh. Ari Ningsih ukur narima. Mun dipenta ngalakukeun posisi nu rada beda, nurut tapi karasa taya sumanget eksplorasi basa ngajanlankeunna.
Ningsih cengkat, sok nyokot baju, terus ngaleos ka kamar mandi.
Pasti ti kitu ka kitu. Tara pisan daek ngalakukeun after play. Toni ujug-ujug kangen ka Wati. Teuing keruna naon manehna di imah sabeulah.
***
Wati harita teh justru keur guyang kanyeri jeung kasedih.
Sanggeus ambek bebeakan, Hamdan terus ngagadabah manehna. Enya ngagadabah, da tetep maksa najan dirina terus embung-embungan oge. Wati peureum ngararasakeun kanyeri awak jeung hatena. Manehna oge sakalian nyingkahan beungeut Hamdan anu dipinuhan ku napsu birahi jeung amarah. Si lanceukna teh beda pisan jeung adina anu kacida lembutna.
Ah, Wati, teus sadar ngangluh.
Hamdan mureleng. Tayohna keluhan tadi teh kadengeuen ku manehna.
Hamdan nangkeup Wati beuki pageuh. Wati nepi ka rada ngajerit. Ngadenge jeritan eta, Hamdan justru beuki motah. Gerakanan beuki liar.
Tobat, Gusti, Wati ngajerit jeroeun hate.
***
Toni mukakeun panto mobil. Wati nu geus nungguan asup.
"Kunaon?" tanya Toni basa mireungeuh beungeut Wati nu alum.
"Biasa." Wati nembal pondok.
Toni narik napas panjang. Karunya. Manhena apal kalakuan kasar lanceukna. Da kapan geus lila pisan kitu na teh. Tapi manehna oge teu bisa majar kumaha. Manehna ukur bisa ngarongkong terus ngarames leungeun Wati. Nu dirames ngabales. Sawatra waktu pasualan nu neken teh karasa ngurangan.(*)

Asmara Jalan Buntu

"Naha urang rek kieu terus, Ton?"
Toni ngareret. Terus narik napas panjang. Teu ngajawab kalah sok ngenyot
rokok. Diseuseup jero naker, terus diserebungkeun. Haseup tina bahamna lir
paheula-heula ngahontal lalangit kamar. Wati jeung Toni, pada-pada nangkarak
bari buligir, nyerangkeun haseup.
"urang mengalir we." Toni antukna nembal.
Wati ngareret. Paneuteupna alum. "Tapi nepi ka iraha?"
Toni teu nembal. Pertanyaan eta pisan nu terus minuhan atina ahir-ahir ieu.
Manehna oge teu manggihan jawabanan. Taya alternatif nu kapanggih. Ukur jalan
buntu.
"Sok sedih Wati mah mun mikiran hal ieu teh." Wati nyarita bari ngalimba.
Toni teu lemek, ukur ngusapan buuk Wati.
***
Wati tipepereket ngeupeulkeun leungeun. Napsu nguntab jeroeun hatena.
"Cing jadi awewe teh tong mawa karep sorangan. Sing nurut ka salaki." Omongan
Hamdan kacida tarikna. Kitu nateh bari bencereng jeung tutunjuk.
"Naha naon salahna awewe digawe? Batur oge loba. Barina oge kapan ladang abdi
gawe teh lumayan keur ngabantu ekonomi keluarga."
Brak. Hamdan nonjok lomari. "Tah, geus diulang deui bae. Kabiasaan sia mah,
teu pisan ngahargaan ka salaki. Cing jadi pamajikan teh sing ngarti. Narima
kayaan salaki. Lain hayoh unggal waku nyindir sampir soal pangala salaki ku
kecap jeung kalakuan."
Teu kaampeuh Wati nyegruk ceurik. Asa serba salah. Kita salah kieu salah. Ti
poe ka poe Hamdan teh asa beuki ngered tur beuki galak.
"Kalah mewek," Hamdan nyentak. "Di omongan teu ngarti-ngarti. Mewek we di
lobakan. Kuduna mah tuh turutan Ningsing, sakitu bageurna sakitu nuruna ka
salaki."
Wati ngegel biwir. Hayang pisan nyorowok yen Toni, adi Hamdan, justru mindeng
ngangluh ka dirina yen Ningsih teh kurang bisa ngigelan kahayang jeung
kamajuan manehna.
***
Toni ngahejen. Leungeunna pagueh nangkeup awak Ningsih. Ni ditangkeup ukur
cicing.
Basa ngagulimpangkeun awakna ka gigireun Ningsih, Toni narik napas panjang.
Asa beuki monoton. Ningsih bener-bener jauh dibandingkeun jeung Wati. Di luar
kamar atawar di jero, pamajikanana mah ukur pasrah. Taya inisiatif, teu
pernah nunjukkeun napsu nu ngagedur cara Wati.
Kapan Wati mah wani menta hayang kitu, hayang kieu mun keur hubungan teh. Ari
Ningsih ukur narima. Mun dipenta ngalakukeun posisi nu rada beda, nurut tapi
karasa taya sumanget eksplorasi basa ngajanlankeunna.
Ningsih cengkat, sok nyokot baju, terus ngaleos ka kamar mandi.
Pasti ti kitu ka kitu. Tara pisan daek ngalakukeun after play. Toni ujug-ujug
kangen ka Wati. Teuing keruna naon manehna di imah sabeulah.
***
Wati harita teh justru keur guyang kanyeri jeung kasedih.
Sanggeus ambek bebeakan, Hamdan terus ngagadabah manehna. Enya ngagadabah, da
tetep maksa najan dirina terus embung-embungan oge. Wati peureum
ngararasakeun kanyeri awak jeung hatena. Manehna oge sakalian nyingkahan
beungeut Hamdan anu dipinuhan ku napsu birahi jeung amarah. Si lanceukna teh
beda pisan jeung adina anu kacida lembutna.
Ah, Wati, teus sadar ngangluh.
Hamdan mureleng. Tayohna keluhan tadi teh kadengeuen ku manehna.
Hamdan nangkeup Wati beuki pageuh. Wati nepi ka rada ngajerit. Ngadenge
jeritan eta, Hamdan justru beuki motah. Gerakanan beuki liar.
Tobat, Gusti, Wati ngajerit jeroeun hate.
***
Toni mukakeun panto mobil. Wati nu geus nungguan asup.
"Kunaon?" tanya Toni basa mireungeuh beungeut Wati nu alum.
"Biasa." Wati nembal pondok.
Toni narik napas panjang. Karunya. Manhena apal kalakuan kasar lanceukna. Da
kapan geus lila pisan kitu na teh. Tapi manehna oge teu bisa majar kumaha.
Manehna ukur bisa ngarongkong terus ngarames leungeun Wati. Nu dirames
ngabales. Sawatra waktu pasualan nu neken teh karasa ngurangan.(*)

Minggu, 05 Juni 2011

Kembang Wisma (2)

Tamu nu katilu. Katembong saliwatan mah geus bau taneuh. Buukna geus loba nu
robah warna bodas.
"Wengi, Pa. Tos lami ngantosan."
Kuring nunda anduk dina meja leutik di pojok kamar. Sabot bebenah, karasa tamu
teh terus neuteup. Ah biasa, kabeh ge siga kitu. Justru aneh mun teu kita.
Kapan nu daratang ka dieu teh memang ucing garong nu geus teu sabar hayang
nyamplok lauk nu donto.
"Geus lila didieu, Hen?"
Gebeg. Har, geuning manehna nanya make ngaran asli kuring. Nu apal yen ngaran
kuring Heni teh bisa diitung ku ramo leungeun di tempat ieu teh. Ngaran
kuring sapopoe mah kapan Yayah.
Gancang disidik-sidik. Ya, ampun, geuning urang lembur.
"Eu..Pa...Pa...Ganjar?" kuring asa samar rampa. "Na..naha bapak aya di dieu?"
Manehna nyerengeh. Matak nyentuk kana angen. Persis serengeh anu ngalecehkeun
siga baheula. "Har, pertanyaan teh tibalik. Naha Heni aya dideu?"
Kuring ngabalieur. Teu kawawa cipanon bedah. Lalakon pait ka tukang
narembongan.
Pa Ganjar teh rentenir di desa kuring. Bapa oge ka kajiret ku manehna.
Nginjeum keur meuli parahu teh mang taun-taun teu lunas-lunas. Pangna ge bapa
teu walakaya basa hiji poe Pa Ganjar ngalamer kuring.
Kuring tinangtu bae nolak. Hoream teuing kudu jadi istri ketilu. Barina oge
karunya ka Kang Darmawan, bebene kuring. Tapi bapa teu bisa hojah. Perkawinan
geus ditangtukeun tanggalna. Tapi dia poena kuring milih kabur jeung Kang
Darmawan.
Tetela nasih teu berpihak. Kang Darmawan kacilakaan basa neruskeun pagawean
ngojegna dikota. Lantaran bingung keur maraban budak nu geus dua antukna
kuring tigebrus ka tempat ieu. Nyeri peurih kudu dijalanan demi sandang
pangan dua buah hate.
"Naha kalah ceurik. Kami mah kadieu teh rek senang-senang, lain rek lalajo nu
ceurik."
Kuring ngarenjag. Terus nyusutan cimata. "Mangga atuh..abdi tos siap..."
kuring terus ngomong. Manehna melong, kuring miceun beungeut.
"Sapeo sabaraha lalaki nu dilayanan?" manehna nanya.
Kuring teu hanyang ngajawab.
"Si Darmawan kamana?"
Tetep teu hayang nembal.
"Sok atuh uculan kabeh pakeanana."
Kuring nurut. Kadenge napas manehna langsung ngahegak basa breh awak kuring nu
buligir teh. Malam harita kuring nandangan deui perlakuan kasar kabina-bina.
Bari sababaraha kali ngajerit, jeroeun hati kuring ngucap sukur, teu jadi
dipihukum ku lalakieu ieu. Jadi pamajikan manehna naon bedana jeung jadi
pelacur.
Basa napsu manehna beuki ngagedur tur perlakuanana beuki kasar, kuring justru
inget ka Kang Darmawan. Si akang nu salawasna nyaah. Si Aang nu pinuh cinta.
Hanjakal anjeun bet ninggalkeun cepet pisan. Hampura kuring, Kang....(*)


Kembang Wisma (1)

Diilik-ilik, disidik-sidik. Asa enya. Mirip pisan. Tapi piraku.
"Aya nu cocok Pa?"
Budak ngora nu tadi nanya bari nyerengeh.
Kuring nunjuk. "Itu saha ngarana?"
"Nu mana? Nu di tengah?"
"Itu, nu pake rok kayas."
"Oh, eta. Yayah ti Garut."
Har geuning yayah? Lain Heni? Garut deuih lain Sumedang.
Tapi ah, asa moal nyalahan. Sidik manehna Heni. Karang lebah irungna pan beda
tinu sejen.
"Bade sareng eta, Pa?"
Basa kuring unggeuk manehna terus ngajak asup. Kuring dibawa ka kamar di
bagean tukang wisma.
"Ke antosan urang panggil Yayahna." Si budak ngora indit baru nutupkeun panto.
Yayah atawa Heni? Bari meubeutkeun maneh kana kasur kajadian tukang teh
ngolebat dina ingetan.
Heni teh banteng kampung. Jadi rebutan nonoman. Kuring oge milu aub. Kuring
boga keunggulan tibatan para pesaing teh. Bapana Heni, Badri, masih boga
hutang ka kuring. Basa lahlahan Heni dipenta, Badri teu walakaya. Waktu
rapalan langsung ditangtukeun.
Tapi dina poena kuring bet kaeraan. Heni kabur. Jeung Si Darmawan, tukang ojeg
ti kampung tatangga. Tiharita pleng taya bejana.
Ayeuna, lima taun kaliwat, bet nyampak didieu. Tapi asa kagambar jalanna.
Meureun si daramwan teh teu tanggung jawab. Atawan bisa jadi manehna nu
ngahucuhkeun Heni supaya tigebrus kana tempat maksiat siga kieu.
"Wengi, Pa. Tos lami ngantosan."
Kuring ngarenjag. Wanoja nu tadi ditunjuk teh asup. Langsung nunda anduk dina
meja leutik di pojok kamar. Kuring mencrongkuen manehna. Naha manehna
pangling kitu? Tadi basa asup teh da panueteup paamprok. Tapi manehna
apilain. Taya sari-sati kenal.
"Geus lila didieu Hen?"
Manehna tembong ngaranjuk. Malik terus mencrong kuring.
"Eu..Pa...Pa...Ganjar?"
Sidik bener Heni.
"Na..naha bapak aya di dieu?"
"Har, pertanyaan teh tibalik. Naha Heni aya dideu?"
Manehna ngabalieur. Renya-renyu, terus nyegruk ceurik.
Kuring ukur cicing baru nempokeun.
Na jero hate aya rasa puas. Kanyeri dikaburkeun ku manehna asa kaubaran.
Tapi, asa leuwih puas mun kuring bisa males nganyenyeri, ngahinakeun manehna.
"Naha kalah ceurik. Kami mah kadieu teh rek senang-senang, lain rek lalajo nu
ceurik."
Di kitukeun teh manehna siga sadar. Ceurikna eureun. Sok kana anduk, terus
nyusudan cimatana.
"Mangga atuh..abdi tos siap..." pokna bari nunda anduk. Paneuteupna terus
ngahindar pamencrong kuring.
"Sapeo sabaraha lalaki nu dilayanan?"
Ditanya kitu teh kalah ngeluk.
"Si Darmawan kamana?"
Tetep teu nembal. Kuring teu maksa.
"Sok atuh dilaan."
Bari tetep tungkul manehna nurut. Leungeunna nguculan pakean.
Tetela masih tembong ngeusi jeung bodas beresih.
Peuting eta, rasa kuciwa jeung kanyeri kuring budal. Manehna sababaraha kali
ngejerit kanyenyerian ku perlakuan kuring. Sabodo teuing.(*)

Yuni Imut Manis Mangsa Janari di Pojok Kafe

"Da lalaki mah pikiranana ngeres."
Yuni nembal daria naker. Kuring keur ngawawancaraan manehna di juru kafe nu
masih keneh sepi. Maklum karek jam 09.00 peuting. Biasana kafe ieu mah mimiti
ramena teh jam 11.00-an. Kafe Bunga, kawentar sebagi tempat nongkrong nu buka
nepi ka jam 02.00 isuk-isuk.
Yuni teh pengunjung maneuh di tempat ieu. Kukupu peuting nu daek entreup
samanea. Asal aya tamu kandel pesakna nu hayang dibaturan, Yuni pasti daek
nyadiakeun servis luar biasa.
"Teu ngarasa hina?"
Ditanya kitu teh nyureng. "Naha make abdi jeung para wanita nu jadi hina. Naha
para lalakinu lampahna teu uni tetep dianggap suci."
"Pandangan masyarakat umum memang kitu."
"Padangan nu teu adil. Kudu didobrak."
Suarana tandes. Peneuteupna penuh sumanget. Kuring rada kaget. Yuni teh
responden kuring nu kaopat. Awewe samemehna taya hiji oge nu ngabogaan sikap
kawa manehna. Umumna mah ngarasa dosa, hina, tapi kapaksa ngajalankeun
profesina lantaran tuntutan ekonomi. Ari Yuni ternyata beda.
"Tos gaduh pasangan?"
"Malem ieu mah teu acan."
"Maksadna teh suami atawa kabogoh."
"Aya."
Hah? Nempo kakaget kuring teh manehna terus seuri. "Da abdi oge manusa atuh,
butuh kasih sayang."
Kuring sakedepan ngahuleng. "Pasangan teh suami atawan ukur kabogoh?"
"Salaki."
Wawancara teh kapotong. Awewe satengah umur datang. Menta ijin terus
haharesosan jeung Yuni. Kituna teh bari terus nunjuk-nunjuk bangka beulah
hareup nu ditempatan ku dua lalaki.
Basa awewe tadi geus ngajauhan, Yuni terus cengkat. "Punten aya padamelan
heula. Upami masih peryogi mah mangga enjing deui."
Kuring kuciwa. Bos dikantor geus sababaraha kali nagih tulisan panjang soal
kahirupan wanita malam. Geus dua poe ngagali bahan, tapi karasa asa can
cukup. Kari-kari ayeuna manggihan bahan nu menarik, tapi kudu kapegat
deui. "Upami ngantosan kumaha?"
"Mangga, tapi teu tiasa ngajamin waktosna. Upami ituna hoyong disarengan
kaluar, nya kapaksa moal tiasa."
Kuring unggeuk. "Nya, muhun lah. Diantosan."
Leos manehna indit bari ngabaledogkeun imut.
Manis manehna teh. Kulitna hideung santen. Kaseksian awakna katonjolkeun
pakean anu serba mini.
Yuni teh tembong ngadatangan meja dua lalaki tea. Ngajak sasalaman, terus
diuk. Teu lila langsung umplek ngobrol bari teu kendat diselang ku seuri.
Kuring ngaregot inuman. Sok nyokot buku catetan. Hasil wawancara jeung Yuni
teh gancang dicatet. Ngahaja tadi teu make perekam atawan dicatet, ambeh
lancar jeung ituna teu kagokeun.
"Euleuh, mani rajin. Bade ujian enjing?"
Gebeg. Yuni ujug-ujug geus nangtung gigireun.
Direret, tetela dua lalaki tadi geus euweuh. "Ning cepet pisan?"
"Pindah tongkrongan," tembal Yuni. "Itu bade pamit. Sigana moal tiasa
neraskeun wawancara tadi. Tos diantosan di hotel."
Kuring narik napas panjang. Naha saayana bae kitu bahan tulisan teh. Tapi,
minggu kamari, si bos teh geus gegerendeng majar tulisan kuring kurang dalam,
kuring reportase, kurang itu, kurang ieu. Ah, rumasa kamari teh sibuk ku
urusan di imah. Mitoha rek boga gawe jadi, liputan soal kasus putri pejabat
nu kapanggih mati over dosis di hotel teh teu bisa bener-bener mendalam.
"Punte we nya. Enjing deui panginten." Semu nu sadar kana kahandeueul kuring,
Yuni mere harepan.
Kuring unggeuk.
"Nya mangga atuh." Pokna. Leos we manehna ninggalkeun kafe.
Kuring oge nyelukan pelayan terus babayar.
***
"Ih si Papah meni bau roko." Di imah pamajikan gegerendeng. Manehna terus
ngabeuan baju nu karek diuculan. "Ti mana sih pa?"
"Ti kafe, liputan."
Teu papanjangan nanya. Geus apaleun kana seluk beluk pagawean kuring Lusi mah.
Da manehna oge kungsi jadi wartawan. Malah papanggih oge kapan basa pada-pada
ngaliput di lapangan.
"Aya masalah pah." Ceuk Lusi, basa kuring beres mandi tur geus nyanghareupan
cai teh haneut hareupeun tivi. Eta salah sahiji hal nu ku kuring mindeng
disukuran. Boga pamajikan teh kacida ngartina kana kacape deung karudet
salaki. Mun aya masalah, manehna mah pinter neangan waktu nu pas keur
nepikeunana.
"Masalah naon?"
"Soal perkawinan Evi."
"Saur bapa, cenah terancam batal."
"Har, naha kunaon?"
"Kanyahoan jajan."
Kuring kerung. "Maksudna?"
"Evi nangkep basah Toni keur jajan."
"Har pilakadar jajan, memang kunaon?"
"Ih ari si papah. Jajan nu kitu. Jajan lalaki maksudna teh."
Kuring hareugeueun. "Ka tempat pelancuran?"
"Sanes. Di tempat pijet."
"Terus apalna jajan kumaha?"
"Kapan tempat pijetna dirazia polisi. Toni jeung pasanganana kasampak keur
bulucun. Dua nana dibawa ka kantor pulisi."
Kuring olohok. "Iraha?"
"Tadi. Si Mamang Toha nu mawa bejana."
Mang Toha teh adina bapak mitoha kuring. Manehnana teh pulisi. Jadi mun
manehna nu mawa beja yen Toni katengke basah keur ngalakukan perbuatan
asusila, pasti benerna.
"Terus kumaha?"
"Evina terus ceurik. Hayoh ngerem maneh di kamar. Ibu oge sami, tapi bari
terus ngomong teus sudi boga minantu siga kitu."
***
"Lalaki mah otakna teh disetir ku birahi."
Kuring gogodeg. Yuni, nu poe ieu kukuring didatangan deui, tembong teu
tarima. "Itu fakta."
Kuring nyerengeh. Tadi teh gogodek lain teu panuju kana omonganana, tapi kaget
ku sikep jeung pamadeganana soal lalaki jeung kahirupan. Kaget nu saperti
kitu kaluar ti tangtungan awewe nu daek ngamurah-mareh harga dirina.
"Sigana eta teh fakta nu bias," kuring panasaran hayang neuleuman
pamadeganana. "Meureun Lusi boga pamadegan kitu lantaran salila ieu ukur
ngenal lalaki nu kararitu. Padahal kan teu kabeh. Masih loba lalaki nu boga
harga diri tur ngajungjung tinggi kasucian jeung kahormatan diri."
"Ah, dimana ayana lalaki siga kitu?" Tembalna bentes. "MUn aya oge, geus
dimusiumkeun. Nu loba mah lalaki nu ngadewakeun harta jeung kakawasaan. Terus
nganggap awewe ukur jadi perhiasan nu bisa dicopot sakadaekna. Nu nganggap
awewe lain beubeulahan jiwa, tapi ukur keur ngalengkepan kakayaan jeung
kakuasaan."
"Lantaran eta, Yuni milih jalan ieu?"
Manehna unggeuk tatag pisan. Kuring gogodeg deui.
"Tapi sabagean masyarakat nganggap hina ka awewe siga Yuni."
"Nya, mangga wae. Nu jelas mah tiga pagawean itu abdi tiasa boga sandang
pangan. Anak oge kasakolakeun."
"Gaduh putra kitu Yuni teh?"
"Dua," pokna. "Nu hiji kelas 6, nu hiji kelas 3."
"Arapaleun teu manehna kana pekerjaan Yuni?"
Ditanya kitu teh manehna teu langsung nembal. "Mudah-mudahan we moal."
"Ari caroge? Apaleun?"
Yuni unggeuk. "Dulu kerja di dieu, salah saurang juru masak."
Kuring olohok. Hubungan siga naon nu siga kitu? Lalaki mana nu rela
pamajikanana ngajual diri?
"Carita cinta nu menarik, sigana. Tos lami nikahna?"
"Sataun. Yuni antukna daek dipihukum lantaran manehna tembong tulus. Manehna
teu mandang hina ka Yuni. Ka barudak oge nyaaheun?"
"Caroge teh normal?" Kuring keukeuh panasaran.
Rada berubah beunget Yuni teh. "Nepi ka hiji titik, urang bakal sadar, urusan
ranjang lain hal terpenting dini hubungan suami-istri."
Jadi kitu. Lalakina kurang mampu berfungsi sebagai lalaki.
"Tapi tong salah, manehna kuat sebagai lalaki. Jantan," Yuni gancang
neruskeun. "Tapi hubungan antara kuring jeung manehna geus leuwih ti fisik.
Jauh leuwih ti fisik."
Kuring ngahuleng. Hubungan nu ngaleuwihan tina urusan fisik? Asa teu kabayang
siga kumaha.
Wawancara teh masih lumangsung panjang, sanajan sababaraha kali kapegat ku
tugas Yuni ngalayanan tamu.
Basa kuring pamitan, peuting geus meh janari.
Manehna maledog ku imut. "Upami masih keneh kirang, urang tepang di tempat
pribadi atuh."
Kuring ukur seuri mawur. "Dimana? Di hotel?"
"Mangga di hotel oge."
"Hanjakal wartawan itu mah tongpes. Kantong kempes." Kuring ngajawab bari
ngahaja nyekel pesak.
"Wios teu kedah mayar. Etang-etang bonus wawancara," pokna.
Kuring ngeureuceum. Beu, tawaran nu kacida narikna.
"Kumaha kersa? Iraha?" Kitu na teh bari imut manis. Paneuteupna berubah jadi
lautan madu.
"Ke upami waktosna pas," pokte bari ngaleos. Dina pikiran bet kabayang imut
Lusi nu liuh. Wani kitu kuring ngahianatan pamajikan nu sakitu baktina?(*)

Carita Sodik nu Marudah

"Bade mampir heula, Pa?" Enok nanya bari imut.
Sodik semu asa-asa. Ret kana arloji. Geus jam 10.00 malem. Mun nyimpang pasti
pogot, jadi moal cukup sajam. Tangtu bakal telat deui datang ka imah. Padahal
kamari Dini, pamajikanan, geus ngancam: mun balik telat deui rek menta ka
bapa supaya jabatan direktur teh dibikeun bae ka batur.
"Moal sigana mah, Nok, geus peuting teuing," antukna Sodik ngajawab. Enok
unggeuk baru imut.
Leos we Sodik mulang. Tapi sabenerna asa hanjakal teu narima tawaran
sekertarina teh. Kabayang saminggu katukang, basa manehna nyimpang, Enok teh
bener-bener bebeakan. Lain bae dahareun, malah dirina oge diserahkeun
sagemblengna.
Kanikmatan nu karasa ku manehna, taya bandinganana. Mun dibandingkeun jeung
Dini, Enok teh bidadari anu sampurna: kulit bodas beresih, awak ngeusi lir
gitar Spanyol, sikepna oge amis lir madu. Sedeng Dini geus gendut teh mindeng
pisan camberut. Pok-pokanana mindeng kasar. Tapi, Sodik teu bisa majar
kumaha. Manehna teu bisa ngalawan Dini. Da puguh sagala harta banda jeung
kalungguhan ayeuna teh sasatna beunang pamere ti bapana Dini.
Cieet....! Sodik kaget. Mobilna ampir nyenggol boks nu datang ti hareupeun.
"Nyupir make mata, goblog!"Supir mobil boks nyentak. Terus ngadius deui.
Sodik sakedapan nyisi. Hatena ratug tutunggulan. Meh bae. Gara-gara pikiran
ngulayaban ka ditu ka dieu.
Barang kajadian eta dicaritakeun, Dini kalah nyalahkeun manehna. "Ceuk mamah
oge balikna tong peuting-peuting atuh pah. Sing ati-ati ari nyetir, panonna
ulah nempoan wae nu geulis di sisi jalan."
Sodik teu hayang ngalayanan. Kolesed we ka kamar. Blug meubeutkeun maneh.
Tapi Dini nuturkeun. "Aduh papah, maenya can mandi can salin langsung sare.
Bau jeung gateul engke. Kaditu mandi heula. Hoream mamah mah sare bareng
salaki bau."
Sodik geus hanyang sapok-pokeun ngajawab: Papah oge hoream sare jeung karung
beas gendut, nu cerewed, nu haseum budi. Tapi teu pok, kalah sup ka kamar
mandi. Cor cai haneut kana bath tub, terus ngeueum maneh salila-lila.
Ari pipikirinana malah cus-cos kaditu kadieu sabot ngeueum teh. Inget ka
mangsa lulus kuliah baheula. Manehna kudu milih: tetep jeung Romlah nu geulis
tur bageur atawa jeung Dini nu bapana beurat beunghar?
Lantaran kapeurih hirup samemehna, Sodik antukan milih Dini. Salila ieu,
katugenah nu kalaman dianggap bagean tina pengorbanan anu kudu dijalanan ku
manehna supaya bisa hirup senang ku dunya barana. Tapi sanggeus manehna prok
jeung Enok, pangorbanan teh asa karasa beuratna.
Enok nu geulis lir ngahadirkeun deui kalangkang Romlah, cinta munggaran anu
kapegat di tengah jalan. Enok nu lindeuk bener-bener mampu mere jawaban kana
sagala kateupuasan manehna salila ngahiji jeung dini. Enok jadi jawaban
sagala persoalan ranjang nu salila ieu ngabeubeurat manehna.
Dini memang sempat jadi pasangan nu mampu mere kaseneng di jero kamar. Tapi
ukur tilu bulan. Kadieunakeun manehna lir nganggap ngalayanan salaki teh ukur
jadi kawajiban nu teu kudu dinikmati. Antukan hubungan suami-istri teh karasa
hambar, taya variasi.
Enok justru sabalikna. Manehna lir kotak kosong nu bisa dieusi barang naon
bae. Enok salawasna ngarespon sagala ide anyar ti manehnana, termasuk nu
paling liar. Manehna daek dikumaha jeung dititah ngumaha. Kituna teh bari
tembong milu ngarasakeun nikmatna eta hubungan.
Rahuh, teu sadar Sodik ngarahuh. Cai dina bath tub mimiti tiis. Menehna
hanjat, terus ngarawel anduk.
Dina kasur, kasampak Dini geus tibra. Kerekna na alon tur berirama.
Sanggeus make baju, leos Sodik ka daput. Asa hayang ngopi. Baheula basa masih
kuliah, jam sakieu teh manehna mindeng ngopi, supaya panon kuat diajak
molototan lembaran buku.
Di dapur suwung. "Heni! Heni!" Sodik gegeroan.
Nu digeroan tuturubun datang. Bari gigisik. Sigana geus sare.
"Eh, bapak. Bade ngersakuen naon, Pa?"
"Oang nyieunkeun kopi. Tong amis teuing."
Heni unggeuk, terus muru ka lebah kompor.
"Menang euweuh cai termos?" Nempo Heni ngahirupkeun kompor Sodik langsung
nanya.
"Teu aya pa. Seep. Tadi pan seueur tamu, pada ngaropi."
"Tamu? Tamu saha?"
"Rerencangan ibu."
"Ibu-ibu arisan? Naha ngararopi?"
"Sanes Pa. Pameget sadaya. Opat urang. Garendut sadayana."
"Hah? Garendut?"
"Muhun, sapertos ibu." Sigana langsung sadar yen caritaanana salah, Heni
langsung nutupan baham ku leungeunna. "Aduh, punten Pa. Punten."
"Teu nanaon."
Heni terus sibuk nyiapkeun cikopi. Sodik ngadagoan bari diuk dina kursi makan.
Teu sadar, panonna nitenan Heni. Pembantu nu ieu teh karek 6 bulan digawe.
Randa ti Kampung Lisung. Dibawa ku Mang Ubed, supir nu kiwari geus dipecat
lantaran sering ngakalan biaya bengkel.
Teu geulis, tapi oge teu goreng. Tapi mun ditempo ti tukang, degdegannana
jelas leuwih narik tibatan Dini. Tuh tempo, bujurna ngeusi. Cangkengna oge
ngabentuk.
Teu pupuguh, napsu Sodik ujug-ujug kahudang. Kabayang adegan di imah kontrakan
Enok, basa ngalakukeun hubungan di dapur. Harita teh enok ngadon masak
indomie baru ukur make anduk. Najan can lila reureuh sabada ngabedahkeun
birahi di kamar, Sodik bet kahudang deui. Langsung wae nubruk Enok.
Ditangkeup titukang, terus digulang-gaper. Napsu bedah, indomie oge tutung.
Rahuh, Sodik ngarahuh deui. Manehna menerkeun posisi diukna, lantaran karasa
calanana jadi nyeregan.
"Geus sabaraha lila maneh ngaranda?"
Ditanya kitu teh, Heni malah rungah-ringeuh. Kaget meureun da pertanyaan teh
teu puguh hulu buntutna.
"Geus lila nyah?"
Heni ngareret. "Tos tilu taun." pokna bari terus deui nitenan cai na panci nu
mimiti ngagolak.
"Teu kesepaian?"
Ngareret deui. Terus godeg. Tapi godegna laun pisan.
Sanggeus kita Heni teh semua samar polah. Manehna lir sadar, pamencrong Sodik
teu sadetik oge leupas tina dirina.
Basa nunda cangkir kopi hareupeun dununganan, leungeuna semua ngadedeg. Sodik
terus mencrong.
"Peryogi naon deui?" tanya Heni bari ngeluk.
"Sok diuk, baturan ngobrol." Sodik nunjuk korsi hareupeunana. Heni tanggah,
tapi buru-buru tungkul deui.
"Har, kalah cicing bae. Diuk," Sodik marentah deui. "Naha make sieun. Memang
sieun dikumaha? Sieun dirontok?"
Dikitukeun teh Heni langsung diuk. Tapi tetep ngeluk.
Paguneman di dapur teh lumangsung kaku. Sodik nanya, Heni ukur ngajawab
sakecap dua kecap.
"Kunaon make pepegatan?"
"Teu cocok."
"Har, teu cocok make kawin atuh."
"Da dijodokeun."
"Jadi tahan sabaraha lila rumah tangga teh?"
"Tilu sasih."
"Har? Naha?"
Heni cicing.
"Sok nyiksa?"
Gideug.
"Kunaon atuh?"
"Teu..tiasa nganapkahan."
"O, teu boga gawe?"
Heni gideug deui.
"Terus?"
"Teu tiasa nganapkahan batin."
Sodik kerung. "Maksudna?"
"Muhun kitu. Da ituna oge resep ka sajenis."
Sodik beuki kerung. "Resep ka sajenis?"
Heni unggeuk. Tapi bari tetep tungkul.
"Homo?"
Unggeuk deui.
"Har atuh maneh masih parawan nyah?"
Heni langsung euceuy beungeutna. Manehna beuki ngeluk bari leungeunna terus
ngulinkeun tungtung baju.
Sodik gogodeg. Asa teu percaya. Panonna terus mencrong Heni. Randa tapi masih
parawan. Kalimat eta terus minuhan pikirinana. Asa nimu hal anyar, asa nimu
kasempetan. Tapi manhena gancang gogodeg. Nyieuhkeun pikiran kotor anu karasa
hese pisan diusirna.
"Sabarah taun umur maneh teh?"
"24."
Euleuh keur sedeng mekar-mekarna mun kembang mah. Setan teh bet terus ngajak
pikiran Sodik ngabayangkeun nu hanteu-hanteu.
Bari ngobrol teh kopi geus tandes. Katunduh asa ngajauhan.
"Maneh bisa mencetan teu?"
Tanggah sakuedeung, terus unggeuk.
"Daek mencetan bapak?"
"Mangga."
"Yu atuh." Sodik cengkat. Terus muru ka kamar tukang.
Heni kerung. "Dipencetannana dimana, Pa?"
"Di kamar maneh." Sodik nembal baru bus ka kamar pembantuna. Heni bari semu
bingung teu burung nuturkeun.
"Tapi, Pa, engke ibu bendu."
"Ah, naha make ambek. Kan ukur dipencetan. Memangna urang rek ngalakukeun
naon?"
Heni tembong tambah bingung. Sodik langsung ngedeng nangkuban dina kasur
heureut nu aya di kamar eta.
"Urang gentos atus seprena pa, bilih bau."
"Ah teu kudu. Sok we pencetan." Sodik nembal baru tetep nangkuban.
Heni ngadeukeutan. Sok lenguena kana bitis dununganana, mimiti mencetan. Tapi
tembong semu ngadegdeg dua leungeuna teh.
Sodik ngararasakeun nikmatna dipencetan baru pikiranan ngabayang-bayang
kemungkinan nu bakal terjadi. Ari Heni terus mencetan bari hate tagiwur.
Teuing bakal kumaha lalakon di kamar eta saterusna.(*)

Jumat, 03 Juni 2011

Basa Pamajikan Hayang Beunghar

Kamar seungit nyambuang. Kembang dimana-mana. Dina ranjang, dina tembok, dina
meja.
"Sok naek kana kasur. Sila."
Ki Ohim nepak. Kuring nurut.
"Puseurkeun pikiran. Bayangkeun siga kumaha wanoja impian anjeun."
Kuring teu baha.
"Sok sing husu. Aki nungguan di luar."
Kadenge sora lengka Abah ninggalkeun kamar. Panto ditutup.
Pikiran kuring muser. Tapi bau menyan ngaganggu pisan.
***
"Kang! Kang!"
Panon dibuka. Breh teh....Luna Maya.
bener Ki Ohim teh. Nu hadir teh tetala persis sarue jeung dipikirkeun ku
kuring.
Persis teu dipiceun sasieur. Irung mancungna, halis hideungna, buuk panjangna,
kulit bodas beresihna. Persis kabeh.
"Ih, akang mah, naha ningalina mani siga kitu."
Manehna ngadilak. Serrr, hati kuring nyeredet.
"Dupi eneng saha?"
"Har, kapan abdi nu tadi disaur ku akang."
"Namina saha?"
"Lina."
"Oh, sanes luna?"
"Ih, upama engkang hoyongna kitu mah mangga. Nami abdi ayeuna mah Luna."
Kuring nuereuy ciduh. Manehna ngajak ngobrol teh bari diuk gigireun ranjang.
Karek sidik, baju nu dipakena ipis pisan. Jeung jeroeun baju teh taya deui nu
nutupan.
Siga nu sadar kana panempo kuring, manehna kalah terus ngusap-ngusap pingpina.
Eulueuh, kuring neureuy ciduh deui.
***
"Kumaha, Jang? Hasil?"
Kuring ukur unggeuk.
"Sesuai jeung kahayang?"
Kuring unggeuk deui.
"Sok atuh tinggal ditedunan saratna. Manehna bakal kapimilik."
Kuring teu lemek. Beurat tuda saratna teh. Tapi, sidik widadarina geus
nyanding.
"Kumaha jang, siap teu?"
Kuring neuteup Ki Ohim. Asa bararingung.
"Daripada saumur-umur miskin terus."
Enya sih, kitu na mah. Tapi pengorbananana asa beurat pisan.
***
Datang ka imah teh langsung disambut Romlah, pamajikan.
"Kumaha, Kang? Sukses?"
Kuring gogodek bari meubeutkeun maneh kana korsi.
"Aya sih jalan mah. Cek kuncenna mah ukur butuh tilu bulan, langsung bisa
lubak-libuk."
"Beu, asik atuh."
"Enya. Ngan saratna beurat pisan."
"Lah sabuerat naoh sih. Urang lakonan bae."
Kuring mencrong manehna. Nya pamajikan kuring pisan nu terus ngajujurung
kuring supaya ngadatangan Gunung Kaliki teh.
"Nya terserah atuh ari Romlah siap mah."
"Enya lah siap. Nu penting mah bisa ngarasaan beunghar. Bisa ngarasaan dahar
ngeunah unggal poe. Pake hade. Naek turun mobil. Imah sigrong."
***
Bener tilu bulan teh langsung tinekanan. Kuring meunang lotre samiliar.
Salelembur geunjelueng. Si Asep tukang patri ngadadak beunghar. Pamajikan
kuring unggal poe teu leupas ti imut jeung seuri. Taya tapak-tapakna sipat
judes jeung kucemna nu baheula. Padahal haritan mah sirikna unggal poe kuring
digelendeng supaya digawe leubih giat. Supaya neangan pagawean lain nu leuwih
mere hasil mucekil.
***
Malem jumaah kaliwon. Kuring geus ngaria kamar tukang. Dialus-alus
dikembangan, cara dua jumaah kaliwon samemehna.
Tapi ayeuna mah bakal beda.
"Nyi geus datang mangsana."
"Naon tea?"
"Jungjungan urang hanyang tepung jeung nyai cenah."
"Nya hayu atuh."
"Jung mandi heula ku cai kembang."
Teu kaleked manehna langsung nurut.
Basa duaan geus dikamar, pamajikan teh titah muka baju. Bubulucun manehna sare
na kasur nu pinuh ku kembang.
Ari kuring langsung semedi. Ngahiyap Luna, si Jungjunan.
Teu kudu lila manehna jebul. Persis cara mimiti papanggih, oge dua jumaah
samemehna.
Nempo pamajikan kuring teh manhena langsung imut manis pisan.
"Geus siap nyah?"
"Parantos," tembal teh bari hormat.
"Maneh nyai? Geus siap?"
Pamajikan nu tetep ngaggoler unggeuk. Luna terus ngadeukeutan. Irungna
dideukuetkeun kana kulit pamajikan. Kabeh awakna diciuman. Barang nepi kana
embun-embun, manehna ngareret ka kuring. Siga menta persetujuan. Kuring ukur
unggeuk.
Beungeut Luna nu tadina geulis ngadadak barobah. Jadi beungeut oray raksasa.
Sihung rangeteng. Langsung muka bahamna, belewek pamajikan nu keur nangkarak
teh diteureuy. Kuring gura-giru peureum.(*)

Kembang Wisma

Diilik-ilik, disidik-sidik. Asa enya. Mirip pisan. Tapi piraku.
"Aya nu cocok Pa?"
Budak ngora nu tadi nanya bari nyerengeh.
Kuring nunjuk. "Itu saha ngarana?"
"Nu mana? Nu di tengah?"
"Itu, nu pake rok kayas."
"Oh, eta. Yayah ti Garut."
Har geuning yayah? Lain Heni? Garut deuih lain Sumedang.
Tapi ah, asa moal nyalahan. Sidik manehna Heni. Karang lebah irungna pan beda
tinu sejen.
"Bade sareng eta, Pa?"
Basa kuring unggeuk manehna terus ngajak asup. Kuring dibawa ka kamar di
bagean tukang wisma.
"Ke antosan urang panggil Yayahna." Si budak ngora indit baru nutupkeun panto.
Yayah atawa Heni? Bari meubeutkeun maneh kana kasur kajadian tukang teh
ngolebat dina ingetan.
Heni teh banteng kampung. Jadi rebutan nonoman. Kuring oge milu aub. Kuring
boga keunggulan tibatan para pesaing teh. Bapana Heni, Badri, masih boga
hutang ka kuring. Basa lahlahan Heni dipenta, Badri teu walakaya. Waktu
rapalan langsung ditangtukeun.
Tapi dina poena kuring bet kaeraan. Heni kabur. Jeung Si Darmawan, tukang ojeg
ti kampung tatangga. Tiharita pleng taya bejana.
Ayeuna, lima taun kaliwat, bet nyampak didieu. Tapi asa kagambar jalanna.
Meureun si daramwan teh teu tanggung jawab. Atawan bisa jadi manehna nu
ngahucuhkeun Heni supaya tigebrus kana tempat maksiat siga kieu.
"Wengi, Pa. Tos lami ngantosan."
Kuring ngarenjag. Wanoja nu tadi ditunjuk teh asup. Langsung nunda anduk dina
meja leutik di pojok kamar. Kuring mencrongkuen manehna. Naha manehna
pangling kitu? Tadi basa asup teh da panueteup paamprok. Tapi manehna
apilain. Taya sari-sati kenal.
"Geus lila didieu Hen?"
Manehna tembong ngaranjuk. Malik terus mencrong kuring.
"Eu..Pa...Pa...Ganjar?"
Sidik bener Heni.
"Na..naha bapak aya di dieu?"
"Har, pertanyaan teh tibalik. Naha Heni aya dideu?"
Manehna ngabalieur. Renya-renyu, terus nyegruk ceurik.
Kuring ukur cicing baru nempokeun.
Na jero hate aya rasa puas. Kanyeri dikaburkeun ku manehna asa kaubaran.
Tapi, asa leuwih puas mun kuring bisa males nganyenyeri, ngahinakeun manehna.
"Naha kalah ceurik. Kami mah kadieu teh rek senang-senang, lain rek lalajo nu
ceurik."
Di kitukeun teh manehna siga sadar. Ceurikna eureun. Sok kana anduk, terus
nyusudan cimatana.
"Mangga atuh..abdi tos siap..." pokna bari nunda anduk. Paneuteupna terus
ngahindar pamencrong kuring.
"Sapeo sabaraha lalaki nu dilayanan?"
Ditanya kitu teh kalah ngeluk.
"Si Darmawan kamana?"
Tetep teu nembal. Kuring teu maksa.
"Sok atuh dilaan."
Bari tetep tungkul manehna nurut. Leungeunna nguculan pakean.
Tetela masih tembong ngeusi jeung bodas beresih.
Peuting eta, rasa kuciwa jeung kanyeri kuring budal. Manehna sababaraha kali
ngejerit kanyenyerian ku perlakuan kuring. Sabodo teuing.(*)

Selasa, 31 Mei 2011

Sanggeus Neni Nembal Alim

"Alim." Kitu na teh bari godeg.
Beg. Jajantung asa ragrag. Beungeut asa euweuh getihan. Teu sangka rek meunang
jawaban kita. Kapan salila ieu manehna teh kacida lindeukna.
"Kanoan kitu Neni alim ka bapa?"
"Sieun."
"Sieun kunaon?"
"Sieun diontrog ibu."
Kuring ngaheneng. Manehna tungkul. Harita teh kuring jeung manehna keur
ngiuhan dina emper toko, tas balanja ti pasar Harmoni.
Neni teh pagawe kuring di restoran. Geulis, karek 20 taunan. Parigel kana
gawena: bisa masak, pinter manajemen. Pangna oge sagala tugas toh srog
kamanehna: masak, jadi kasir, pancen balanja.
Amir sataun manehna gawe. Lantaran papanggih unggal poe antukna jadi kacida
deukeutna.
Salila ieu manehna oge siga nu merean. Disindiran, ngabales. Leungeunna
diusap-usap, ari taya batur mah tara ieuh nolak. Malah dua minggu kamari,
manehna sadrah bae basa kukuring dicium teh.
Pangna oge tadi teh lah-lahan ngajak ngahiji. Tetela manehna nolak.
Ditempo manehna keur tungkul. Gap leungeunna ditewak. Manehna ngareret, tapi
sama sakali teu nolak.
"Bapa mah tos teu kuat da hoyong ngamilik Neni sagemblengna. Memang Neni teu
ngaraos?"
Manehna teu ngajawab.
"Nen?"
"Da asa teu siap mental Neni mah. Teu kabayang kedah kumaha ngawartosan ka ibu
rama. Padahal maranehna tos teranguen yang bapa teh tos gaduh istri."
Kuring ngarahuh. Asa aya di jalan buntu. Ka Endah, pamajikan kuring ayeuna,
kuring tetep nyaah. Asa moal tega kudu megatkeun. Komo deu geus aya Yayan
jeung Deni, buah cinta rumah tangga salila 15 taun.
Tapi kuring ngarasa nimu cinta nu sabenerna dini diri Neni. Asa moal kuat mun
kudu papisah. Da cacak mun manehna ijin sapoe ge karasa asa nu kosong jeroeun
diri teh.
"Da bapa mah moal kuat upami kedah kahilangan Nani mah." Kuring humandeuar.
Neni unggeuk. "Neni oge sami."
"Terus urang kedah kumaha?"
Sakdepan manehna ngabetem. Tapi terus nembal. "Urang kumpul tanpa iketan wae
atauh Pa."
Kuring kaget. "Maksudna?"
"Neni mah teu siap mental upami urang kedah nikah mah. Tapi dina ati mah Neni
siap pisan jadi istri Bapa. Neni siap nyerahkeun diri Neni ka Bapa."
Kuring kaget. Dipencerong teh manehna males bari pinuh ku kayakin.
"Teu sieun hamil kitu?"
"Ah, urang akalan we. Kan ayeuna mah seueur carana."
Kuring rada olohok. Asa teu percaya. Tapi memang jalan nu disebut kumanehna
teh nu paling masuk akal keur kuring duaan.
Dua poe kaliwat. Kuring jeung Neni ngadon balanja. Tapi berangkatna leuwih
cepet ti biasa. Geus janjian rek nyimpang heula ka losmen.
Basa geus aya dijero kamar losmen, manehna ngadadak taya sorana. Ukur ngeluk
we dina sisi kasur. Kukuring dideukeutan. Sok buukna diusapan. Manhena
langsung nangkeup awak kuring pageuh pisan. Leungeun kuring ngarampa
beungeutna, terus diangkat. Panon paamprok. Lalaunan kuring tungkul. Pel
biwir kuring kana biwirna. Karasa semu ngadegdeg biwirna teh. Haneut.
Kuring teu sempat cengkat deui. Tina biwirna biwir kuring langsung ngatapyak
kamana-mana. Leungeun silih usap. Napas pada-pada ngahegak. Birahi muncak.(*)

Senin, 30 Mei 2011

Umi nu Bakti

Naha salah mun hate neangan pangbeberah. Bongan nu jadi pamajikan api lain. Mindeng bangkenu remen jubrad jabreud. Bongan manehna ukur nganggap urusan ranjang ngan sakadar kawajiban nu kudu buru2 direngsekeun. Taya hasrat nyenangkeun salaki komo deu ngalayanan ekplorasi.
Meureun salah kayaan oge. Basa dibangbaluhan kuciwa nu beuki ngabeuratan, Umi justru hadir mere katengtreman. Manehna ukur pembantu, tapi rengkak polahna estu bisa ngurangan kakuciwaan dirina. Sarengkak saparipolah the teu leupas ti imut jeung kaberag. Tara pisan kadenge ngangluh. Estu 180 derajat dibandingkeun pamajikanana.
Jadi naha salah mun dina hiji poe manehna lah-lahan nembak Umi.
"Mi daek teu dipihukum ku bapa?"
Dikitukeun the Umi semu kaget kacida. Semu asa, siga ragu-ragu, manehna ahirna nolak. "Alim nganyenyeri ibu," pokna alon.
"Tapi berarti Umi nganyenyeri bapa." Ukur tungkul.
Tapi isukna manehna tetep berag. Tetep segut digawena. Taya tapak-tapak karempan atawa kabingung. Ngan tembong manehna rada ngajauhan mun tinggal duaan di imah.
Tapi ari soal perhatiana mah teu kurang. Mun pasosore maneh diuk di teras teu kudu dipenta golosor we cangkir kopi jeung gorengan. Perhatian kitu the beuki karasa copn kana hatena basa pamajikanan ti poe ka poe beuki apilain.
Basa hiji poe manehna ijin teu ngantor lantaran awakna muriang, Umi talaten pisan ngawulaan. "Bade dipijet Pa?"
Manehna sakedapan mencrong. "Moal nanaon kitu?"
Umi ngabalieur. Tapi nembalan, "moal panginten."
"Naha panginten?"
Ngabetem.
"Mun keur mencetan terus dirontok kumaha?"
Ngabetem keneh.
Sakedapan paheneng2. Ukur kadenge obahna jarum jam dina tembok kamar.
"Har kalah ngajanteng. Cenah rek mencetan?"
Teu kalaked Umi ngadeukeutan manehna nu keur nangkarak. Gap kanasukuna terus dipencetan. Kitu na the bari tungkul ngahindar pamencrongna.(*)

Powered by Telkomsel BlackBerry®

Sari

!m
Juha neureu ciduh. Romlah ngageboy kajero imah. Geol bujur si pembantu teh
ngadatangkan hawa panas jeroeun dirina.
"Hayoh, kalah olohok. Mana esna Kang?"
Euh. Sari camberut gigireun dorongan es. Gura-giru Juha ngalayanan es goyobod
pesenanana.
"Dasar lalaki, ari ningal nu demplon langsung we ngelay," Sari kukulutus.
Juha teu ngalayanan. Sieun kapapanjangan.
"Memang mata keranjang kabeh lalaki mah." bari nampanan gelas teh Sari tetap
nyanyi.
Juha tetep betem.
"Cara si Gagan nurus tunjung tuh, cenah mah cinta satengah mati. Ari geus
seubeuh ngasaan mamanis mah ngadon hayoh ngahelaran randa ngora."
Juha api-api sibuk ngaberesan gelas.
"Basa tas ngasaan mah cenah kami teh pang munelna. Tapi sanggeus panggih jeung
nu leuwih singset langsung poho."
"Diet atuh geura neng."
"Ah sararangeuk teuing. Da kami mah lintuh oge lintuh nguesi. Tetep seksi."
Juha molohok nempo Sari ngadon muter siga peragawati di luhur panggung. Seksi?
Manhen neureuy ciduh. Nu aya mah siga dreum. Awak buleud taya pisan
ngabentukna.
"Bener teu seksi?"
Gura-giru Juha unggeuk.
Nempo kitu teh Sari langsung marahmay. "Tetela teu kabeh lalaki lolong. Masih
aya nu sadar kana kaendahan alam."
"Enya lah endah, lamun ditempo tina sedotan atawa ti monas mah."
Sari jamedud deui. "Euh ngahina pisan. Kieu-kieu oge rasana mah pedo."
"Ah, saha nu percaya."
"Nya tinggal buktikeun."
"Hayu!"
"Sok, iraha?"
Nu tadina ukur heuheureuyan teh jadi katerusan. Peutingnya Juha ngadon
rerencepan ka tukangeun imah Pa Asep, tempat gawena Sari. Nu dianjangan geus
sadia. Manehna muka jandela terus ngajak Juha naek ka kamarna.
Di jero kamar reyem-reyem. Sari geus make baju sare. Juha ngadegdeg. Hawa
panas kahudang deui jeroeun dirina.(*)

Minggu, 29 Mei 2011

Bos Impian

!m

Neni gulinggasahan. Magrib geus kaliwat. Pagawean masih numpuk. Pesen bis
tadi, kudu rengse peuting ieu lantara isuk rek di presentasikeun ka peninjau
ti kantor pusat.
Aduh, gara-gara Sri gering antukna manehna nu katempuhan. Tugas duaan, kudu
digarap sorangan. Geus tilu poe kapaksa manehna balik saluhureun jam 9
peuting. Bari kituna teh tugasna can oge anggeus.
"Bu Neni."
Gebeg. Tetela Nenden, seketaris Pa Jumadi, bos manehna.
"Saur bapa upami tos janten laporanna supados dipasrahkeun ka ruangan bapa."
Neni unggeuk. Nenden terus ngaleos balik bari teu poho ngabaledok ke imut.
Neni gura-giru ngahanca pagaweanana. Tetela ari dileukeunan mah teu burung
lekasan.
Pagawean teh terus dibawa ka kantor Pa Jumadi.
"Beres?"
Pa Jumadi nyambut ku imut.
Neni gura-giru tungkul. Teuing kunaon, hate tetap nyeblak nempo imut si bos
teh. Ta saprak mimiti panggih kituna teh. "Parantos, Pa," pokna bari sok
nunda map nu dibawana dina meja.
Pa Jumadi ngarongkong map eta. Sabada nitenan sababaha lembar, terus
unggut-unggutan. Nyeh imut baru neuteup Neni. "Sae padamelan teh."
Teuing kunaon, beungeut Neni asa karasa panas. Manehna ukur bisa unggeuk bari
gura-giru tungkul.
"Tos makan malam teu acan?"
Neni kaget. Naha maka nanya dahar sagala. Tapi gura-giru godeg.
"Kersa ngarencangan tuang di luar?"
Beu. Neni asa samar polah. Tapi teuing kunaon bet langsung unggeuk.
Sajajalan teh hatena terus degdegan. Ngabalesan obrolan Pa Jumadi ukur ka
kalimat-kalimat pondok. Padahal mindeng pisan manehna ngabayang-bayang
kajadian siga kitu. Enya jalan bareng, dahar bareng, jeung Pa Jumadi.
Tuda idaman para wanoja boga bos teh. Dedeg sampe rupa hade. Nembrak sagalana
manehna mah. Kakayaan nya tong ditanya, kapan salian jadi kepala cabang teh
manehna oge boga binis sejen. Perusahaan pemborong bejana mah.
Ngan hiji kakuranganna teh, manehna geus aya nu boga. Pamajikanna nu geulis
campernik geus mere dua buah hate nu lalucu.
"Tapi da rela jadi nu ngora ge ari sareng Pa Jumadi mah." Neni nyerengah
sorangan ari inget kana goyunan Sri basa ngomongkeun bos teh.
"Leres kitu?"
Gebeg. Pa Jumadi keur mencrong manehna. Nanya soal naon nya si bos teh? Neni
hareugeungeun.
"Eu..eu.. naon tea nya?"
Pa Jumadi mencrong bari seuri. Neni beuki samar polah.
"Naha kalah ngalamun? Kapaksa kitu kersa nyarengan teh?"
Neni gura-giru digeug. "Ah, henteu. Mung inggis kauninga ku ibu bae."
"Har..naon hubungananna jeung ibu? Kan urang mah teu nanaon ukur makan
bersama."
Beungeut Neni karasa asa kabeuleum. Asana hayang sup we mubuy kana taneuh.
"Atanapi Neni gaduh recana langkung ti kitu?"
Beu, Neni asa kabentar gelap. "Ah, teu wantun," pokna laun.
"Teu wani atawa teu aya hasrat?"
Euleuh pa bos bet jadi kieu. Neni ngabetem. Basa leungeun Pa Jumadi ngewat
leungeunna, asa taya tanaga keur nolak. Nya jadi we ngalengkah teh dituntun
si bos.
Nu majar ngajak dahat bareng teh tetela blus ka tempat karaoke. Neni kaget
tapi teu nolak. Di jero kamar karaoke, kasadaranana lir hilang. Manehna lebuh
dina impian endah nu geus lila kabayang-bayang, palid dina lautan asmara nu
rongkah jadi bah.
Manehna geus robah jadi tantungan nu pinuh ku napsu. Basa Pa Jumadi ngajak
kaluar, terus nyimpang ka kamar hotel manehna lir munding nu lindeuk, taya
hasrat keur nolak.
Basa birahi geus bedah, Neni jeung Pa Jumadi pada-pada nangkarak dina kasur.
Paneuteup pada-pada manco kana lalangit.
Rahuh Neni ngarahuh. Lebah congo pingpingna karasa nyeri. Basa dirampa, dina
leungeun teh aya getuh. Pa Jumadi oge sarua nempo eta getih. Manehna ukur
nyerengeh baru ngusapan buuk neni. Teuing kawawa cimata Neni bet bedah. Duka
cimata sedih atawa bagja.(*)

Asmara Saliwatan

Naon nu jadi pertimbangan utama para wanoja basa nyerahkeun diri ka lalaki?
Sugeng weleh teu ngarti. Sebagai personil bend terkenal, rasa panghargaan
manehna ka para wanoja teh justru terus ngipisan ti poe ka poe.
Unggal waktu manehne merengeh: awewe merul ngamurah-mareh kahormatanana.
Paheula-heula hayang bisa bereng jeung Darma, vokalis Bend Klise. Ka diri
manehna, nu kapancen jadi tukang nabeuh drum, oge teu kurang-kurang awewe nu
pasrah sumerah. Dikukumaha oge daek.
Baheula mah asa nimu surga. Kiwari geus sarwa biasa. Asa bosen malah. Manhena
kabita ku batur nu bisa ngabeungkeut maneh dina iketan rumah tangga anu suci:
saling bisa ngaja kahormatan, saling ngajaga perasaan.
Tilu kali manehna kungsi rumah tangga, tilu kali oge gagal. Ituna nu teu kuat
timburu, atawa dirina nu teu puas.
Kiwari, manehna sarwa bebas. Hayang awewe siga kumaha, tinggal nunjuk. Hayang
dilayanan siga kumaha, tinggal menta. Tapi jeroeun hatena karasa aya nu
kosong. Hampa.
Manehna sadar, sakabeh hubungan saliwawtan jueng para wanoja penggemarna teh
ngan ukur pupulasan. Taya rasa cinta, taya kaendahan. Ukur napsu.
"Kang, kalah ngalamun..."
Sugeng ngagebeg. Hareupeunana nyampak benguet widadari.
Saha nya ngaranna? Noni, Sri, atawa Evi. Ah, paduli. Taya bedana. Manehna ukur
ABG liannya nu geus ngarasa agul ngasaan sare jeung anggota bend idolana.
Sugeng langsung nangkeup awak lenjang, bodas-beresih, nu geus teu katutup
nanaon. Papuket, napas ngahegak, napsu ngaberung.(*)

Minggu, 03 April 2011

Kajiret Cinta Terlarang

Siga nu jauh panineungan. Anjeun neuteup halimun nu nutupan kebon teh di luareun jandela kaca. Simbut nutupan lebah dadana, ari tonggong nu buligir diantep kabuka. Bodas lir porselen.

Kuring ngarahuh. Kasempetan ngahiji jeung manehna teh ibarat surga. Kaendahan anu husu karasa nyerep kana lelembutan. Kenikmatan nu taya papadananan. Hanjakal kasempeten teh arang kapanggih.

Manehna ngarahuh. Kuring ngareret. "Ku naon?"

"Naha urang teh bakal kieu salawasna?"

Kuring teu nembal. Pertanyaan manehna oge kapan sarua jadi bangbaluh kuring. Najan amis, asamara kuring jeung manehna teh kapan terlarang. Kapan manehna teh istri ngora dunungan kuring, Pa Sapta nu sapopoe mobilna disetiran ku kuring.

Manehna dipihukum Pa Sapta dua taun kaliwat. Jadi pamajikan anu katilu. Tadina mah manehna teh sekretaris di kantor bapa. Kuring geus kenal ti samemeh duanana kawin. Sanggeus duanana ngadahup kuring oge mindengn nganteur bapak mun pareng mondok di manehna.

Cindekana kuring teh mindeng jonghok jeung manehna. Nya tinda pertemuan eta pisan apal yen manehna teh kesepian jadi istri katilu. Da digilir teh memang langka pisan, paling sabulan sakali.

Tina heuheureuyan, ngadon silih maledogkeun eleg, bet katerusan nyambung. Atuh hubungan terlarang teh terjadi. Geus ampir satengah taun. Pa Sapta berekah teu curiga. Mun kuring pareng keur libur, kuring sok ngadon ngadagoan manehna di tempat ieu: Villa di puncak. Kamar endah itu geus jadi saksi mang pirang-pirang kali asmara kuring jeung manehna beda. Tapi kamar ieu oge jadi saksi honcewang jeung marudahna susana batin anjeung jeung manehna. Beuki dieu teh beuki parna.(*)

Minggu, 27 Maret 2011

Pa Gugun Hayang Variasi

Pa Gugun ayeuna mah mindeng talangke muru kamar tidur. Asa haroream. Hubungan salaki-pamajikan teh kiwari ukur jadi rutinitas. Sakadar kawajiban. Geus taya deui napsu nu ngabela-bela siga basa pangantenan baheula.
Pasualanana mah, ceuk pamikir manehena, aya di pamajikanana. Terlalu monoton. Sama sakali teu daek diajak ngalakukeun hal-hal anyar keur ngabensinan hubungan teh. Manehna mah keukeuh peuteukeuh milih gaya eta-eta keneh: manehna ti handap, Pa Gugun ti luhur. Pareng diajak make posisi lain, kalah jebras-jebris jiga basa balanjaan kurang.
Padahal Pa Gugun mindeng ngarasa panasaran ngadenge batur sapagawean ngadongeng soal hubungan suami-istri anu serba araraheng. Posisi bari diuk lah, posisi anjing beger lah. Manahen sok langsung kahudang mun ngadenge carita kitu teh.
Tapi begitu tepi ka imah, napsu teh biasana langsung pareum. Pernah coba dipaksa ngalakukan salah sahiji posisi anyar, pamajikanana malah nyeuneu, "Memangna kuring pelacur?" Beu, memangna hubungan nu bervariasi teh ngan milik pelacur. Pa Gugun gogodeg.

***
Poe Salasa, di kantor teh taya pagawean. Asa haroream, Pa Gugun milih balik. Keun we lah najan jam can manjing jam 12-12 acan ge. Sakali-sakali nyobaan bolos. Jol ka imah bet suwung.
Euh karek inget, pamajikanana teh kudu mantuan Kang Juju nu rek ngawinkeun anakna. Geus dua poe balik teh peuting terus. Di dapur, Pa Gugun oge teu nyaksian Si Marni. Na kamaha rencang teh? Sababaraha kali digeroan taya soarana. Antukna manehna muru ka kamar.
Ngagebeg pisan basa nyaksian aya nu keur sare dina ranjang. Kitu na teh bari lomari acak-acakan. Barang disidik-sidik, nu keur sare teh tetela si Marni. Pa Gugun Kerung, pembantu teh sare bari make kabaya boga pamajikanana. Kabaya heubeul urut pangantenan baheula. Naha, nanaonan si marni teh?
"Marni!" Manehna ngagero tarik. Nu keur ngagoler tembong ngarenjag hudang. Gigisik, langsung molohok pias basa nempo Pa Gugun keur ngajega sisi ranjang. "Keur naon maneh?"
Marni nu gues diuk dina kasur, teu bisa ngajawab. Gura-giru turun tina ranjang, ngeluk tungkul hareupeun dunungananan.
"Nanaon ari maneh?" Pa Gugun gogodeg. Manehna mindeng ngadenge carita babaturanan soal pembantu anu tingkahna aneh-aneh mun ditinggalkeun sorangan di imah. Ayeuna manehna nyaksian sorangan.
"Hayoh buka eta kabaya. Beresan deui lomarina." Pa Gugun masih heuras sorana, tapi geus teu nyentak deui. Tapi Marni teh kalah tetep ngajeten. Pa Gugun naekkeun halisna. "Ngadagoan naon deui? Ngadagoan ibu datang?" Marni tembong sepa. Manehna ngadeukeutan baju nu ngalembruk. Terus dicokot. Eta meureun baju manehna nu di laan basa ngajaran kabaya. Barang Marni rek ngaleos, Pa Gugun nanya.
"Eh, rek kaman?" "Gentos acuk di kamar mandi," Marni nembal. Sorana laun tur ngadegdeg serta panonna mencrong tehel.
"Naha maka di kamar mandi, kapan tadi makena oge di dieu. Sok laanna oge didiu," pa Gugun ngomong baru gek diuk dina sisi ranjang. Marni semu ngaranjug. Sakeudapan ngangkat paneuteupna, tapi basa paadu jeung paneuteup seukeut Pa Gugun gura-giru manehna tungkul deui. Pa Gugun terus melongkeun.
Basa katembong Marni tetep cicing, manehna ngomong, "Sok geura laan. Apa perlu ku kami diuculannan?" Marni samar polah. Tapi lalaunan leungeuna mimiti mukaan kancing kabaya. Laun pisan. Pa Gugun kusiwel kana pesak, nyokot roko anu terus diseungeut. Ari panonna mah tetep teu ingkah ti Marni. Sanajan laun, ahirna sakabeh kancing kabaya teh reres dilaan. Marni sakedapan cicing, tapi basa ngadenge Pa Gugun ngaluarkeun sora napas jengkel tina irungna menehna gura-giru ngalaan kabaya. Leungeunna tembong ngadegdeg. Basa kabaya leupas, tembong awakna nu bodas beresih. Dua gugunungan dina dadana tembong ngintip tina sisi kutangna. Pa Gugun ngarenghap. Aya nu kahudang jeroeun dirina. Marni teh geus sataun jadi pembantu di manehna. Beungeutna teu geulis, tapi awakna beresih. Cenah geus dua kali pepegatan, najan umurna karena 25-an.
"Sampingna oge," Pa Gugun ngomando deui. Marni langsung nurut. Bari tetep ngeluk manehna ngalaan samping coklat nu ngabulen awakna. Basa samping geus ngalembruk dina lantey, Marni teh tinggal make calana jero.
"Eta calana saha? Nu maneh atawa nu ibu?" Pa Gugun nanya. Sorana rada robah. Semu ngadedgeg. Marni ngabetem.
"NU saha?"
"I...i...ibu."
"Sok sakalian uculan atuh."
Dikitukeun teh Marni langsung nyegruk. Manehna sujud hareupeun Pa Gugun bari ampun-ampunana.
"Ampun mah gampang. Masalahna kalakuan maneh siga kitu teh tuman." Ceurik Marni beuki tarik. "Dua bulan katukang Ibu teh kapan kaleungitan ali, boa harita oge maneh nu nyokot."
Marni teu nembal, kalah ceurik beuki tarik. "Bener teu? Maneh nu nyokot?"
"Sanes," tembalna baru ceurik. "Lah saha nu percaya lamun kalakuan maneh siga kieu mah. Ditinggal sakeudeung oge wani ngungkaban lomari dunungan. Geus bisa dilaporkeun ka pulisi kalakuan siga kieu mah. Keun engke pulisi nu nalungtik soal ali tea."
"Aduh ampun, pa, ampun, teu kenging lapor pulisi." kita na teh Marni baru hudang terus ngarontok kana lahunan Pa Gugun.
Nu dirontok kaget. Leungeun Marni teh pas pisan keuna kana tungtung pingping nu geus kacuak napsu. Sakedapan Pa Gugun teu bisa kukumaha. Ari Marni terus ampun-ampunan bari nangkeup suku Pa Gugun.
Lila adegan kitu teh lumangsung. Basa Marni rada leler, Pa Gugun gira-giru ngahudangkeun Marni. Tapi terus manehna teu bisa ngucap nanaon basa Marno nangtung sekitar satengah meter hareupeunana. Bujal jeung segi tiga pembantu teh persis atra hareupeun manehna.
Pa Gugun jadi sampar polah. Kakuciwaan ka pamajikanan ngadadak daratang. Napsu nu kapegung lir nimu kasempetan. Teu sadar leungeuna ngaragamang kana pingping Marni. Nu dicabak kaget, ngajerit leutik. Tapi badanna teu mundur satunjang beas. Ukur leungeun Pa Gugun nu dicerek.
Basa Pa Gugun usaha ngaleupaskeun eta leungeun, Marni tembong ragu-ragu keur nahan. Antukna cul leungeun teh dileupas. Pa Gugun asa diberean jalan. Leungeuna ngaragamang deui. Ayeuna mah kana lebih nu semu hidung dina tengah-tengah calana jero Marni. Nu dicekel, deui-duei ngagoak kaget. Tapi ukur kitu, terus cicing baru ngeluk.
Basa Pa Gugun ngusap-ngusapkeun leungeuna, Marni tembong semu nu samar polah. Basa Pa Gugun ngabedol calana jero tea, manehna oge teu baha. Dua insan teh lebuh dina asmara terlarang.(*)

Jumat, 18 Maret 2011

Basa Neuteup Nu Moleh di Tengah-tengah Seminar

Mindeng mikir sorangan: di luhur ranjang, aya bedana teu tingkah awewe biasa jeung awewe nu terkenal tukang mikir atawa ilmuwan? Enya pangpangna mah sok panasaran kumaha sabenerna relasi hubungan salaki-pamajikan awewe nu jadi aktivis pembela hak-hak perempuan. Boa-boa manehna nu justru dominan ngawasa salakina basa ngalakukeun hubungan.
"Hayoh kalah ngalamun." Kuring ngagebeg. Di gigireun, Tini nyerengeh. Manhena nu tadi nepak teh.
Pikiran kuring sigana kalah mabur kamana-mana sabot nyaksian Bu Titin mere presentasi teh. Nya, pamikiran soal sifat seksual para ilmuwan awewe teh ngurunyung datang lantaran kuring nempo Bu Titin.
Manehna geus kawentar sabagey aktivis pembela hak kaum wanita. Masih ngora. Remen ditanggap media lantaran geulis tur pamikiranan anu nyongcolang. Kantor kuring oge, basa ngayakeun seminat nyambut hari Kartini teh langsung we milih manehna sebagai salah saurang pembicara.
"Asik nya mun gaduh istri sigan manehna."
Kuring deui-deui ngaranjug. Tini nyerengeh ka lebah kuring. Gura-giru kuring ngabalieur. Asa karagok rek nyikepan komentarna teh.
Kuring jeung Tini teh batur sakantor. Rada akrab di pernah jadi batur sabagian. Sanajan ayeuna manehna geus pindah ka bagean lain, tapi masih mindeng ngadatangan meja kuring. Lila-lila kuring oge sadar, sigana manehna aya hate ka kuring.
Lain, geer, da babaturan oge loba nu nyangka kitu. Tapi, ah, kuring milih api lain. Terus terang tangtungan manehana teu ngadatangkeun geter dina hate kuring. Sanajan manis, Tini teh rada gendut. Lain tipe kuring.
Rumasa rada egois jeung deet sebagai lalaki teh. Ukuran nu dipake keur neangan pasangan teh masih keneh sabates fisik. Mun geus nempo fisikna geus teu cop teh, tara ieuh kadorong ngalakukeun lengkah lanjutan. Contona ka Tini. Sanajan karasa perhatianana ka kuring teh taya cacatna, tapi da hate teh tetep teu leah.
Hati kuring teh leuwih sering kairut ke wanoja geulis. Teu hese ngajalin hubungan teh da pangawakan kuring oge teu nguciwakeun. Malah loba nu nyebut kasep. Tapi kuring oge boga sipat goreng sejen: bosenan.
Pangna oge hubungan teh taya nu bertahan lama. Kuring lir tawon nu luncat tina hiji kembang ka kembang sejenna. Sangges nyesep maduna, terus we ngaleos.
"Tapi moal cocok Kang Andi sareng manehna mah." Tini komentar deui. Tapi taya seuri dina paromanna.
"Naha? Cocokna sareng nu kumaha kitu?"
"Sareng wanita nu teu gaduh hate. Nu pohoan."
"Har?"
"Muhun jadi gampil poho mun tos dinyenyeri."
"Eum meni kita..." Tini ngabalieus. Hate kuring rumasa rada kasigeung ku omongan manhena.
"Dupi Tini wanita sapertos kitu sanes?"
"Nya sanes atuh...," manehna ngadilak terus camberut.
"O...manawi teh...," kuring ngahaja ngaheureuykeun.
Manehna malieus deui.
Kuring nyrengeh sorangn. Tapi jeroeun hati mah aya nur kahudang. Rasa rempan: boa Tini eh bener, sikep kuring salila ieu ngalantarankeun kuring jauh jodo. Padahal ema mah ampir unggal papanggih nanyakeun soal iraha rumah tangga.(*)

Rabu, 16 Maret 2011

Balati Nguyup Getih

Si kehed teh. Teungteuingan pisan. Inceran uing direbut.
Nandang kekerot. Ti tukangeun tangkal kalapa manehna nyerankeun Ujang keur
diuk pagegeye jeung Kokom. Duanana uplek ngobrol diselang ke seuseurian.
Kokom deui bet murahan. Ka kuring siga enya ngalayanan, tetela ka batur oge
nyongsrong-nyongrongkeun maneh. Geulis mah geulis, tapi ari kalakuan siga
kita mah taya ajenna.
Batin Nandang ngadon noroweco. Ari panon mah tetep nancep ka hareupeun warung,
kana bangkut tempat Asep jeung Kokom ngadon indehoy. Diuk maranehna teh beuki
napel lir aya lemna. Nandang antukna nempo duanana cengkat, patutur-tutur
asup ka warung.
Serrr. Rarasaan Nandang jadi aneh. Manehna inget, kamari Kokom kumanehna terus
dipeped. Najan terus ngalayanan, tapi basa diajak asup ka warung teh manehna
nolak. Tapi, ieu, menehna bet daek ngabarengan asep ka jero.
Gedur, ujug-ujug aya seuneu amarah nu ngalentaban dada Nandang. Dirina asa
geus bebeakan keur ngahelaran Kokom teh. Belaan ladang ngojeg contang
satengahna demi nyenenangkeun randa kembang warung teh. Sagala dibeulian.
Kadahareun nepika pakeeun. Kari-kari ayeuna bet kieu jadina.
Teu sadar Nandang ngarampa cangkeng. Hulu balati kacabak. Kamamana ge da tara
leupas. Bongan ayeuna mah geus kawentar loba rampog nu ngadodoho tukang ojeg.
Sigana balati teh jadi menta getih. Lain rampog, tapi ti si Asep. Sakedapan
manehna rada ngarengkog. Asep teh kapan katelah jago maenpo. Manehna jebolan
perguruan Macan Kumbang, perguruan silat nu kakoncara di kampung Babakan.
Tapi, ah, asal bisa dibongohan piraku teu bisa dibereskeun. Gerentes Nandang.
Kituna teh bari ngeteyep ngadeukeutan warung. Geus sepi warung teh. Maklum
geus liwat tengah peuting. Bi Marni, nu ngajaga warung, tembong kasarean bari
naleukeum kana meja. Sinar patromak mimiti kucap-kiceup, sigana erep minyak.
Nandang nyalingker ka tukangeun warung. Ngeteyep ngadeukeutan jandela. Barang
srog ka handapeun jandela, langsung kadenge sora patempasan obrolan jeung
seuri anu ditahan-tahan.
Nandang neangan liang keur noong. Gampang da bilik warung teh geus kahakan
umur. Breh dijero, Asep jeung Kokom keur diuk pagegeye di sisi ranjang.
Leuenguen asep meulit kana cangkeng Kokok. Ari Kokom anteng nyarande kana
dada Asep. Nandang beuki kaseuneu.
Kapan adegan kitu pisan anu minteng kabayang-bayang kumanehna. Tapi naha
kanyatananya bet Asep nu ngalakonanana.
Di jero geus taya soara. Nandang musatkeun panon. Tetela Asep jeung Kokom keur
silih lamot biwir. Suku Nandang Nyoroncod.
Adegan dijero kamar tembong beuki panas. Leungeun Asep ngotektak, nyulusup
kana jeroeun baju Kokom. Nu diramesan teu nolak, malah humarurung. Sora Kokom
teh siga bensin nu nyeblok napsu Asep. Manhena langsung narik Kokom kana
kasur terus ditindihan. Kalakuan Asep beuki motah.
Nandang teu bisa nahan amarah. Manehna nyabut balati. Peureupna neunggeul
jandela satakerna. Jleng, manehna luncat ka jero kamar. Kokom ngajerit kaget.
Sakilat, balati teh langsung nguyup getih.
Nandang mundur. Panonna siga teu percaya. Balati anu satakerna diarahkeun
kaasep, sacara ajaib bisa dibalikeun kamanehna. Eta balati teh nancep dina
dadana. Getih ngucur maseuhan bajuna.
Kokom ngajert. Asep nangtung na kasur, siap-siap bisa Nandang nyerang deui.(*)

Minggu, 13 Maret 2011

Basa Pa Ading Noong Nina

Pa Ading langsung molotot nengetan monitor. Dina layar, Nina tembong karek asup ka kamar mandi. Sot morosotkeun calan terus diuk dina toilet. Teu lila manehna cengkat, terus nyusutan lebah puhu pingping ku tisu.

Pa Ading ngarahuh. Nina teh anak buahnya, karek digawe dua minggu. Geulis. Awakna moleh. Alesan eta pula nu matak Nina kapilih jadi sekertarisna.

Pa Ading teh menderita kelainan. Manahena teu pati perkasa sebagai lalaki. Tapi napsuna sabenerna gede. Napsu teh disalurkeun kana prilaku noong sida kitu. Noong na oge modern maka kamera canggih anu dihubungkeun kana komputer. Manhena bisa nitenan polah sakabeh pagawena basa di jero kamar mandi. Hanjakal langka pisan nu mandi di kantor. Kitu pikiran Pa Ading teh.

Sabenerna manehna geus boga pamajikan. Anakna oge geus dua, geus pada-pada sakola di SD. Tapi dua taun terakhir hubungan jeung Mirna, pamajikannan teh jadi dingin. Kacalakaan mobil ngakibatkeun Pa Ading ngalami gangguan ereksi. Ari Bu Mirna justru paling teu bisa nahan birahi. Pa Ading oge apal, Bu Mirna teh geus berpaling ti manehna. Supir, tukang kebon, tukang ojek kabeh dirahu diajakan naek ranjang.

Tapi Pa Ading teu paduli. Nutup mata tepatna mah, da rumasa teu bisa mere kapuasan. Tapi jeroeun atina, manehna teu merean. Manehna ambek. Kakeuheul teh dibedahkeun ku laku teu uni: hobi maling-maling video pagawena di kamar mandi. Sabenerna Nina teh siga aya hate ka Pa Ading. Lindeuk sekertaris anyar teh. Sababaraha kali mere isarah keur narik birahi Pa Ading. Rokna nu beuki luhur, atawan beulahan dadana anu beuki handap. Pa Ading oge sadar, tapi milih api lain, da rumasa ku kayaan diri.

Lila-lila Nina oge sadar kana sikep Pa Ading teh. Kabehdiuenakeun manehna mimiti tembang ngalayanan Pa Sumadi, wakil Pa Ading.

Pa Ading gura-giru cengkat. Tadi manehna sempat ngabaheuhay dina korsi basa nempo Nina meresan riasan beungeutna. Biasana ari geus kita teh sok terus kaluar kamar. Tetela hentu. Manehna malah gap kana henpon. Diuk ngajegang dina toilet baru nelepon.

Pa Ading molotot. Dina monitor tembong Nina nyarande bari sukuna dibuka. Leungeun sabeulah nyekel telepon ari sabeulah deui ngaragamang kana lebah sela-sela pingping. Pa Ading molotot. Onani? phone sex? Pertanyaan eta teh muncul dina pikiran Pa Ading. Sigana benar. Pa Ading gura-giru mencet tombol 'rekam' dina minitor. Lumayan keur bukaeun ari keur rineh, gerentesna.

Tetela teu lila Nina teh neleponna. Telepon diasupkeun, tapi manehna masih tetap dina posisi tadi. Leungeunna oge masih dina sela-sela rokna. Teu lila manehna cengkat. Mereskeun baju, terus muru panto. Siga nanya saha nu diluar, terus muka panto. Sup Pa Sumadi.

Pa Ading beuki ratug. Asana rek bisa nyaksian adegan panas. Bener bae, sanggeus ngucap dua-tilu kecap Nina jeung Pa Sumadi teh terus silih rontok. Silih gemol, silih rames. Teu lila duanana oge geus pada bulucun.

Pa Ading ngarahuh. Ragamang manehna kana calana sorangan. Berekah taya tanda-tana kahudang. Rahuh deui.(*)

Kajiret Napsu Birahi

Basa manehna asup ka kamar mandi, kuring langsung sadia. Baju dibuka, calana
panjang dilaan, tinggal calana jero. Golehe we kana kasur.
Hmh, gajih pisan yeuh daging teh. Umurna masih belasan. Masih serba peungkeur.
Basa make pakean keneh oge geus tembong seksi. Komo mun engke geus bulucun.
Emh, kuring teu karasa ngarenghap panjang. Aya napsu nu nguliat.
Tadi panggih teh panggih jeung manehna di BIP. Kuring kabaneran taya tugas di kantor. Leos we ka pusat perbelanjaan. Saha nu apal manggih nu montok. Eh, harepan teh langsung kabul. Kuring panggih jeung manehna di lobi. Saliwatan hate teh langsung cop. Donto.
Manehna keur anteng ngulinkeun telepon genggam. Basa ku kuring dideukeutan langsung nyanggut. Nya terus we dibawa ka hotel.
Basa manhena kaluar ti kamar mandi, awakna ukur dibeungkuet anduk. Kulitna bodas
beresih. Nempo kuring geus satengah bulucun teh manehna ngabelenyeh. Gek diuk
dina sisi ranjang. Leungeuna terus nyisiran buukna anu ngarumbay sataktak.
Kuring mencrong manehna bari teu lemek. Manhena oge anteng nyisiran bari
neuteup kana eunteung gede anu naplok dina tembok. Rada lila paheneng-heneng.
“Naha teu aya soantena? Tunduh?” manehna ngareret.
Kuring gedeg bari nguniang hudang. Gek gigireunena. Leungeun kuring terus
gerilya. Ngusap-ngusap pundukna anu bodas. Karasa lemes. Dikituekuen teh
manehna teu baha. Ngan basa leungeun kuring nyulusup ka jero anduk, awakna rada
ngagurubug. “Ih nakal,” pokna, tapi aya kalangkang imut dina biwirna.
Lengeun kuring beuki motah. Andukna dicentok, bruk we ubin. Manehna bulucun, tapi leungeuna teu ieuh make repot nutupan daerah pribadina. Kalah hayoh ngagaramang nyasaran awak kuring. Tina dada terus ka handap. Wani pisan, tapis kacida.
Kamar hotel teh dipasangan penyejuk ruangan, tapi sama sakali teu karasa pangaruhna.  Awak kuring panas, manehna oge teu beda. Napsu beuki ngaberung. Duaan guley, silih
rames, silih gemol. Kuring ngarahuh, manehna humarurung. Bendungan jebol, duaan patangkeup pageuh pisan.
Basa napsu geus lekasan, kuring terus kasarean. Cape.
Basa hudang, kamar teh jempling. Taya tapak-tapak manehna. Kuring rada
ngajenghok basa mireungeuh loket kuring ngagoler dina meja. Gancang
dideukuetan. Kosong. Taya duit nu nyesa salambar oge.
Bangkawarah, kuring kekerot. Awewe atah adol. Peureup langsung neunggeul meja.
Kakaget kuring teu anggeus nepi ka dinya. Dina eunteung katembong tulisan gede
warna beureum. Sigana make lipenstip. “Salamet bergabung jeung grup penderita HIV/AIDS.”
Kuring colohok. Awak ngeleper. HIV/AIDS? Manehna ngidap HIV/AIDS? Beu cilaka, kapan tadi teh teu make kondom. Tuur nyoroncod. Dunya karas asa pok mongkleng.(*)

Malem Pangantenan

Mun nyarita soal malem panganten, sok inget ka jaman beheula. Waas.
Sapuluh taun katukang kuring ngalaman malem pangantenan anu unik. Harita
kuring bener-bener masih bau jaringao. Umur karek 17 taun tur hirup di desa.
Jadi sama sakali bolostrong soal hubungan asmara.
Kawin ge teu kahaja harita teh. Lulus ti SMP teu ieuh neruskeun da kolot teu boga biaya. Kuring langsung diajak Mang Karta –emang kuring– jadi laden manehna. Kabeneran bakatna kana ngurut teh tumurun ka kuring. Basa du SD keneh kuring geus bisa memener tulang nu misalah atawa potong. Teu kungsi diajar. Ukur sok nempo si mamang beraksi, terus bisa we kuring teh. Boga bakat alam kuring teh, cek si mamang mah.
Dua taun mantuan Mamang, akhirnya kuring beuki tapis kana memener urat jeung
tulang teh. Lantaran Mamang mimiti sering tik-tik brek, akhirnya kuring jadi
sering jadi andelan.
Urang tunda heula lalakon kuring. Kacaturkeun di kampung tatangga aya kembang
desa anu kawentar kamana-mana. Neng Mimin, putrana Pa Haji juragan sapi.
Umurna 30 taun, tapi geus jadi randa. Salakina nu ti heula diusir ku ramana
lantaran dua taun ngaligeuh.
Terkenal pisan Neng Mimin teh. Beungeut geulis, awak hade. Komo deui ramana
jalma jegud. Atuh puguh jajaka jeung para duda teh paheula-heula ngahelaran.
Ari kuring harita teh teu ieuh milu aub. Maklum umur ge karek 17 taun. Can
mikir-mikir kanu kitu.
Tapi hiji poe, kuring justru panggih jeung manehna. Malah bisa ngobrol lila
lisan. Malah kuring bisa nyekelan pingpingna bebas pisan. hehehe…tapi tong
boga pikiran ngeres heula. Hubungan kuring jeung manehna murni profesional.
Maklum si kembang desa teh harita kaserang salah urat dina lebah congo
pingping. Cenah lantaran labuh di kamar mandi.
Rada bangga ngubaran panyakitna teh. Maklum nyi randa teh tembong serba salah
tur serba kagok mun rek dirancet teh. Era tayohna mah. Ari kuring sih biasa.
Teu ieuh boga pikiran lain-lain. Profesional mun ceuk basa ayeuna mah. Atawa
mungkin perbawa umur nu karek manjing baleg jadi can rada wawuh kana nu
aneh-aneh siga kitu.
Aya kana tujuh kali ngubaran si teteh teh. Kitu kuring ngabasekeun manehna
nyi randangora teh, lantaran umurna nu jauh di luhureun kuring. Sanajan mimitina rada karagok  lila-lila mah jadi lancara sesi pengobatan teh. Malah jadi sering uplek
ngobrol. Sifat kuring nu resep banyol jadi samara keur ngalancarkeun obrolan.
Tapi kuring teu nyangka, perkara ngarancet pingping teh tetela jadi manjang.
Saminggu ti saprak si teteh cageur, kuring digero ku Pa Haji.
Lir dibentar gelap basa Pa Haji tog mol nanya: kuring daek teu jadi salaki Teh Mimin?
Harita teh kuring ukur calangap bari taya sora nu kaluar. Kaget jeung bingung
pagalo jadi hiji. Jadi tujuh kali ngarancet manhena kuring bisa ngirut hate si bentang desa? Asa teu percaya.
“Intina mah Jang, anak Bapa teh menta tanggung jawab bongan geus disasaran pingpingna sababaraha kali,” ceuk Pa Haji bari ngagelenyu.
Kuring garo-garo teu ateul. Tanggung jawab? Har lain kuring mah ukur nulung wungkul. Da hate ge berseih taya dibarung ku napsu. Lamun si tetehna ngarasa lain eta mah atuh salah manehna. Tapi teu ieuh dikedalkeun eusi hate teh.
Kuring akhirna dibere waktu ku pa Haji keur mikir jeung badami jeung kolot. Tapi tetela ema jeung bapa kuring langsung satuju malah nyebut eta teh oge kasempetan emas nu moal tangtu bakal datang deui. Kitu deui Mang Karta satuju pisan mun kuring kawin ka Teh Mimin teh. Ari kuring dipikir-pikir teh teu boga alesan keur nolak.
Jadi singget carita pruk we kuring teh ka Teh Mimin. Hajatna dirarame ku nanggap wayang sagala. teu heran da Pa Haji teh kapan jalma jegudna tur loba banda.
Moal dicaturkeun soal geumpeurna kuring basa dirapalan oge kakaget kawawuh kuring nu langsung diucapkeun basa ngucapkeun salamet bari sasalamen. Urang langsung kana soal malem pangetenan bae.
Harita teh jam kira-kira 11.00 peuting. Kuring jeung si teteh geus dititah bus ka jero kamar. Padahal di luar wayang karek dimimitian.
Di jero kamar kuring asa leuwih geumpeur batan basa dirapalan. Kuring bener-bener teu boga cecekelan naon nu kudu dilakukeun. Dua poe katukang basa nanya ka Mang Karta kalah dijawab bari nyakakak. “Nu kitu mah teu kudu dipapatahan. Alami. Lila-lia ge pasti kapanggih sorangan carana,” pokna. Alami? alami nanahaon. Bukti kuring jadi bingung siga kieu.
“Geuning kalah ngalamun.”
Gebeg. Si teteh nu keur meresihan pupulas beungeut mencrong kuring tina eunteung. Paromana marahmay sanajan tembong gurat kacape nu kawilang atra. Di kitu keun teh kuring beuki samar polah.
Si Teteh cengkat. Beungeutna geus beresih tina wedak jeung lipenstip. Manehna terus ngagoledak kana ranjang. Nempo kuring masih keneh ngajanteng deukeut panto manhena ngagupayan baru nepakan kasur gigireunana. Kaleked kuring ngadeukeutan. Kalacat naek kana ranjang. Dug gigireunana. Awak kuring karasa kacida tegangna. Jantung siga bedug lebaran, dag-dig-dug taya eureuna.
“Naha ngajeten wae? Kunaon? Isin? Piraku ka bojo sorangan isin.”
Kuring teu nembal. Awak ge teu usik. Sakedapan pada ngaheneng. Karsa aya seungit malati campur jeung bau awak si teteh nu minuhan irung. Pikiran kuring asa tambah butek tur pabaliut. Boro-boro bisa ngalucu jiga basa keur ngarance manehna bareto.
“Ayi bendu ka teteh?”
Kuring kaget. Gideug bari ngareret. Manehna keur neuteup ka kuring bari sare nyangigir. Kuring gura-giru malikkeun paneuteup ka lalangit kamar.
“Naha geuning ti tadi bet cicing bae?”
Kuring teu nembal. Ari kitu kedahna kumah? Dina hate wungkul nanya kitu teh, ari baham mah teu wani kedal.
“Ayi teh kapaksa mihukum teteh teh?”
Kuring gura-giru gideug.
“Naha atuh bet siga nu bendu?”
“Ah, henteu,” tembal teh. Karasa sora teh ngageter.
“Upami henteu bendu, na atuh tetehna diantepkeun bae? Kapan itu teh malem pangantenan urang?”
“Ari..ari kitu kedah..kumaha?”
Kareret si teteh teh kerung. “Har, naha teu terang kitu?”
Kuring gideug lalaunan. Karasa beungeut panas.
“Memang teu aya nu masihan terang?” kadenge siga bari nyerengeh nanya kitu teh.
Kuring gideug deui.
“Tong bingung lah. Engke ku teteh dibingbing.”
Kuring ngareret. Nu geulis teh keur imut leleb bari neuteup. Gura-giru kuring miceun deui teuteupan. Aneh, bet asa aya nu ngageter jeroeun dada.
Rada lila simpe. Tapi dina jeroeun dada mah galecrok rame pisan.
“Eu..abdi kedah…kumaha?” Kuring ahirna ngawani-wani karep. Ari panon mah angger nengetan lalangit.
“Emh..kumaha nya? Panginten mimitina mah urang kedah sami-sami muka pakean.”
Kitu na teh si teteh bari cengkat, ngadon diuk. Terus ngalaan kancing kabayana. Kuring gancang nurutan. Tapi leungeun teh karasa ngadegdeg basa mukaan kancing jas. Basa kabaya geus leupas, si teteh terus ngudaran samping. Kuring oge sok ngalaan calana panjang.
Pada-pada ngan ukur make pakean jero kuring terus nuturkeun basa si teteh dud deui kana kasur. Dulag jeroeun dada kuring karasa beuki tambah rosa.
Di pirig ku sora wayang anu terus ngemprung, malem pangantenan teh ahirna laksana. Si teteh ngabingbing kuring salengkah demi salengkah kalayan sabar pisan. Tapi ngan mimitina wungkul mapatahan teh. Basa geus ngalincak nu kadua, komo deui anu saterusna, kuring teh geus langsung bisa sorangan. hehehe.
Malem panganten eta teh moal kapopohokeun. Oge malem pangentenan anu kadua.
Memang kuring teu manjang jeung si teteh teh. Gusti Allah mundut anjeuna lima taun kaliwat. Kaguguran basa ngandung anak kuring anu lila dianti-anti.
Ngan ukur opat bulan nyorangan, Kuring bet ngalaman pangantenan deui. Kuring deui-deui dikumaha ku Pa Haji, mitoha kuring tersayang. Manehna sigana beurat kaleungitan kuring anu geus jadi kapercayaan dina usaha balantik sapi. Nyaah ku hubungan anu geus terbina, pokna basa anjeuna nawaran kuring kawin jeung Neng Titin, adina Si Teteh. Rek nolak oge teu wasa kuring teh. Komo deui da Neng Titin teh teu eleh geulisna ku lanceukna.
Antukna pruk we kuring kawing deui. Pa Haji nanggap wayang deui. Kuring pangantenan deui. Ngan bedana dina malem pangentan anu kadua ieu mah kuring nu jadi pembimbing teh. Ma’lum Neng Titin teh kapan masih keneh ngora pisan, karek 17 taun, persis pisan jeung umur kuring basa pruk ka lanceukan.
Ayeuna gues lima taun kuring ngajiji jeung Titin. Pa Haji geus taya dikieuna, mulang ka kalanggengan tilu taun katukang. Kabeh kakayaanna brug ka anakna hiji-hijina, Nya Neng Titin pisan, anu ayeuna geus maparin kuring tilu budak ka kuring. Hirup kuring ayeuna estu genah merenah.(*)