Minggu, 05 Juni 2011

Carita Sodik nu Marudah

"Bade mampir heula, Pa?" Enok nanya bari imut.
Sodik semu asa-asa. Ret kana arloji. Geus jam 10.00 malem. Mun nyimpang pasti
pogot, jadi moal cukup sajam. Tangtu bakal telat deui datang ka imah. Padahal
kamari Dini, pamajikanan, geus ngancam: mun balik telat deui rek menta ka
bapa supaya jabatan direktur teh dibikeun bae ka batur.
"Moal sigana mah, Nok, geus peuting teuing," antukna Sodik ngajawab. Enok
unggeuk baru imut.
Leos we Sodik mulang. Tapi sabenerna asa hanjakal teu narima tawaran
sekertarina teh. Kabayang saminggu katukang, basa manehna nyimpang, Enok teh
bener-bener bebeakan. Lain bae dahareun, malah dirina oge diserahkeun
sagemblengna.
Kanikmatan nu karasa ku manehna, taya bandinganana. Mun dibandingkeun jeung
Dini, Enok teh bidadari anu sampurna: kulit bodas beresih, awak ngeusi lir
gitar Spanyol, sikepna oge amis lir madu. Sedeng Dini geus gendut teh mindeng
pisan camberut. Pok-pokanana mindeng kasar. Tapi, Sodik teu bisa majar
kumaha. Manehna teu bisa ngalawan Dini. Da puguh sagala harta banda jeung
kalungguhan ayeuna teh sasatna beunang pamere ti bapana Dini.
Cieet....! Sodik kaget. Mobilna ampir nyenggol boks nu datang ti hareupeun.
"Nyupir make mata, goblog!"Supir mobil boks nyentak. Terus ngadius deui.
Sodik sakedapan nyisi. Hatena ratug tutunggulan. Meh bae. Gara-gara pikiran
ngulayaban ka ditu ka dieu.
Barang kajadian eta dicaritakeun, Dini kalah nyalahkeun manehna. "Ceuk mamah
oge balikna tong peuting-peuting atuh pah. Sing ati-ati ari nyetir, panonna
ulah nempoan wae nu geulis di sisi jalan."
Sodik teu hayang ngalayanan. Kolesed we ka kamar. Blug meubeutkeun maneh.
Tapi Dini nuturkeun. "Aduh papah, maenya can mandi can salin langsung sare.
Bau jeung gateul engke. Kaditu mandi heula. Hoream mamah mah sare bareng
salaki bau."
Sodik geus hanyang sapok-pokeun ngajawab: Papah oge hoream sare jeung karung
beas gendut, nu cerewed, nu haseum budi. Tapi teu pok, kalah sup ka kamar
mandi. Cor cai haneut kana bath tub, terus ngeueum maneh salila-lila.
Ari pipikirinana malah cus-cos kaditu kadieu sabot ngeueum teh. Inget ka
mangsa lulus kuliah baheula. Manehna kudu milih: tetep jeung Romlah nu geulis
tur bageur atawa jeung Dini nu bapana beurat beunghar?
Lantaran kapeurih hirup samemehna, Sodik antukan milih Dini. Salila ieu,
katugenah nu kalaman dianggap bagean tina pengorbanan anu kudu dijalanan ku
manehna supaya bisa hirup senang ku dunya barana. Tapi sanggeus manehna prok
jeung Enok, pangorbanan teh asa karasa beuratna.
Enok nu geulis lir ngahadirkeun deui kalangkang Romlah, cinta munggaran anu
kapegat di tengah jalan. Enok nu lindeuk bener-bener mampu mere jawaban kana
sagala kateupuasan manehna salila ngahiji jeung dini. Enok jadi jawaban
sagala persoalan ranjang nu salila ieu ngabeubeurat manehna.
Dini memang sempat jadi pasangan nu mampu mere kaseneng di jero kamar. Tapi
ukur tilu bulan. Kadieunakeun manehna lir nganggap ngalayanan salaki teh ukur
jadi kawajiban nu teu kudu dinikmati. Antukan hubungan suami-istri teh karasa
hambar, taya variasi.
Enok justru sabalikna. Manehna lir kotak kosong nu bisa dieusi barang naon
bae. Enok salawasna ngarespon sagala ide anyar ti manehnana, termasuk nu
paling liar. Manehna daek dikumaha jeung dititah ngumaha. Kituna teh bari
tembong milu ngarasakeun nikmatna eta hubungan.
Rahuh, teu sadar Sodik ngarahuh. Cai dina bath tub mimiti tiis. Menehna
hanjat, terus ngarawel anduk.
Dina kasur, kasampak Dini geus tibra. Kerekna na alon tur berirama.
Sanggeus make baju, leos Sodik ka daput. Asa hayang ngopi. Baheula basa masih
kuliah, jam sakieu teh manehna mindeng ngopi, supaya panon kuat diajak
molototan lembaran buku.
Di dapur suwung. "Heni! Heni!" Sodik gegeroan.
Nu digeroan tuturubun datang. Bari gigisik. Sigana geus sare.
"Eh, bapak. Bade ngersakuen naon, Pa?"
"Oang nyieunkeun kopi. Tong amis teuing."
Heni unggeuk, terus muru ka lebah kompor.
"Menang euweuh cai termos?" Nempo Heni ngahirupkeun kompor Sodik langsung
nanya.
"Teu aya pa. Seep. Tadi pan seueur tamu, pada ngaropi."
"Tamu? Tamu saha?"
"Rerencangan ibu."
"Ibu-ibu arisan? Naha ngararopi?"
"Sanes Pa. Pameget sadaya. Opat urang. Garendut sadayana."
"Hah? Garendut?"
"Muhun, sapertos ibu." Sigana langsung sadar yen caritaanana salah, Heni
langsung nutupan baham ku leungeunna. "Aduh, punten Pa. Punten."
"Teu nanaon."
Heni terus sibuk nyiapkeun cikopi. Sodik ngadagoan bari diuk dina kursi makan.
Teu sadar, panonna nitenan Heni. Pembantu nu ieu teh karek 6 bulan digawe.
Randa ti Kampung Lisung. Dibawa ku Mang Ubed, supir nu kiwari geus dipecat
lantaran sering ngakalan biaya bengkel.
Teu geulis, tapi oge teu goreng. Tapi mun ditempo ti tukang, degdegannana
jelas leuwih narik tibatan Dini. Tuh tempo, bujurna ngeusi. Cangkengna oge
ngabentuk.
Teu pupuguh, napsu Sodik ujug-ujug kahudang. Kabayang adegan di imah kontrakan
Enok, basa ngalakukeun hubungan di dapur. Harita teh enok ngadon masak
indomie baru ukur make anduk. Najan can lila reureuh sabada ngabedahkeun
birahi di kamar, Sodik bet kahudang deui. Langsung wae nubruk Enok.
Ditangkeup titukang, terus digulang-gaper. Napsu bedah, indomie oge tutung.
Rahuh, Sodik ngarahuh deui. Manehna menerkeun posisi diukna, lantaran karasa
calanana jadi nyeregan.
"Geus sabaraha lila maneh ngaranda?"
Ditanya kitu teh, Heni malah rungah-ringeuh. Kaget meureun da pertanyaan teh
teu puguh hulu buntutna.
"Geus lila nyah?"
Heni ngareret. "Tos tilu taun." pokna bari terus deui nitenan cai na panci nu
mimiti ngagolak.
"Teu kesepaian?"
Ngareret deui. Terus godeg. Tapi godegna laun pisan.
Sanggeus kita Heni teh semua samar polah. Manehna lir sadar, pamencrong Sodik
teu sadetik oge leupas tina dirina.
Basa nunda cangkir kopi hareupeun dununganan, leungeuna semua ngadedeg. Sodik
terus mencrong.
"Peryogi naon deui?" tanya Heni bari ngeluk.
"Sok diuk, baturan ngobrol." Sodik nunjuk korsi hareupeunana. Heni tanggah,
tapi buru-buru tungkul deui.
"Har, kalah cicing bae. Diuk," Sodik marentah deui. "Naha make sieun. Memang
sieun dikumaha? Sieun dirontok?"
Dikitukeun teh Heni langsung diuk. Tapi tetep ngeluk.
Paguneman di dapur teh lumangsung kaku. Sodik nanya, Heni ukur ngajawab
sakecap dua kecap.
"Kunaon make pepegatan?"
"Teu cocok."
"Har, teu cocok make kawin atuh."
"Da dijodokeun."
"Jadi tahan sabaraha lila rumah tangga teh?"
"Tilu sasih."
"Har? Naha?"
Heni cicing.
"Sok nyiksa?"
Gideug.
"Kunaon atuh?"
"Teu..tiasa nganapkahan."
"O, teu boga gawe?"
Heni gideug deui.
"Terus?"
"Teu tiasa nganapkahan batin."
Sodik kerung. "Maksudna?"
"Muhun kitu. Da ituna oge resep ka sajenis."
Sodik beuki kerung. "Resep ka sajenis?"
Heni unggeuk. Tapi bari tetep tungkul.
"Homo?"
Unggeuk deui.
"Har atuh maneh masih parawan nyah?"
Heni langsung euceuy beungeutna. Manehna beuki ngeluk bari leungeunna terus
ngulinkeun tungtung baju.
Sodik gogodeg. Asa teu percaya. Panonna terus mencrong Heni. Randa tapi masih
parawan. Kalimat eta terus minuhan pikirinana. Asa nimu hal anyar, asa nimu
kasempetan. Tapi manhena gancang gogodeg. Nyieuhkeun pikiran kotor anu karasa
hese pisan diusirna.
"Sabarah taun umur maneh teh?"
"24."
Euleuh keur sedeng mekar-mekarna mun kembang mah. Setan teh bet terus ngajak
pikiran Sodik ngabayangkeun nu hanteu-hanteu.
Bari ngobrol teh kopi geus tandes. Katunduh asa ngajauhan.
"Maneh bisa mencetan teu?"
Tanggah sakuedeung, terus unggeuk.
"Daek mencetan bapak?"
"Mangga."
"Yu atuh." Sodik cengkat. Terus muru ka kamar tukang.
Heni kerung. "Dipencetannana dimana, Pa?"
"Di kamar maneh." Sodik nembal baru bus ka kamar pembantuna. Heni bari semu
bingung teu burung nuturkeun.
"Tapi, Pa, engke ibu bendu."
"Ah, naha make ambek. Kan ukur dipencetan. Memangna urang rek ngalakukeun
naon?"
Heni tembong tambah bingung. Sodik langsung ngedeng nangkuban dina kasur
heureut nu aya di kamar eta.
"Urang gentos atus seprena pa, bilih bau."
"Ah teu kudu. Sok we pencetan." Sodik nembal baru tetep nangkuban.
Heni ngadeukeutan. Sok lenguena kana bitis dununganana, mimiti mencetan. Tapi
tembong semu ngadegdeg dua leungeuna teh.
Sodik ngararasakeun nikmatna dipencetan baru pikiranan ngabayang-bayang
kemungkinan nu bakal terjadi. Ari Heni terus mencetan bari hate tagiwur.
Teuing bakal kumaha lalakon di kamar eta saterusna.(*)

Tidak ada komentar:

Posting Komentar