Cileuncang
catetan teu pararenting
Senin, 23 Mei 2016
kepada imam ghazali
Imam...!
ajarilah aku
tetang sabar dan nafsu
karena setiap waktu
benakku dikuasai
angkara
Bergunakah membaca
rangkain mutiara
tersemai dari mulutmu
ketika akal hanya
pikirkan belahan paha
dan lekukan dada semata
'Nafsu akan membuat raja menjadi budak'
katamu suatu ketika
'Sabar justru membuat budak menjadi raja'
Aduhai...
dalam tak terperi ucapanmu, Imam!
tapi,
juga alangkah jauh dari jangkauanku
lihatlah aku
detik demi detik
langkah demi langkah
kian dalam terjerumus
dalam kubangan nafsu
Wahai, Imam...!
beri tahu aku
cara taklukkan mahluk
durjana yan terus meniup-niup
hasrat birahi di dalam dada ini.(*)
Selasa, 06 September 2011
Lia
"Alim, ah."
"Kunaon kitu?"
"Alim nganyenyeri batur abdi mah."
"Tapi ari nganyenyeri akang mah tega."
"Ih dinyenyeri kumaha? Sidik diraoskeun terus akang mah...," pokna bari
ditungtungan nyirihil ngagoda.
Kuring keom. "Pan hubungan urang bakal langkung sampurna upama dibeungkeut ku
tali rumah tangga."
"Muhun. Tapi, karunya ka istri akang."
"Da moal apaleun ieuh."
"Lami-lami mah pasti apaleun."
"Jadi urang teh rek terus kieu we nyah?"
"Nya teu nanaon atuh kang. Da abdina oge rido."
Kuring ngahuleng. Ieu kasakitu kalina pangajak kuring ditolak Lia.
"Ih, tong sedih atuh kang. Yu urang dihibur atuh ku abdi," pokna baru nuntun
kuring ka kamar. Kuring teu baha. Siga samemehna, pasualan tadi sama sakali
teu mangaruhan hubungan salila di jero kamar. Justru momen-momen paduduan di
jero kamar siga kitu nu ngabalukarkeun kuring beuki kaeurad ku manehna.
Servis manehna bener-bener bumi jeung langit dibandingkeun panglayan
pamajikan teh.
"Kunaon kitu?"
"Alim nganyenyeri batur abdi mah."
"Tapi ari nganyenyeri akang mah tega."
"Ih dinyenyeri kumaha? Sidik diraoskeun terus akang mah...," pokna bari
ditungtungan nyirihil ngagoda.
Kuring keom. "Pan hubungan urang bakal langkung sampurna upama dibeungkeut ku
tali rumah tangga."
"Muhun. Tapi, karunya ka istri akang."
"Da moal apaleun ieuh."
"Lami-lami mah pasti apaleun."
"Jadi urang teh rek terus kieu we nyah?"
"Nya teu nanaon atuh kang. Da abdina oge rido."
Kuring ngahuleng. Ieu kasakitu kalina pangajak kuring ditolak Lia.
"Ih, tong sedih atuh kang. Yu urang dihibur atuh ku abdi," pokna baru nuntun
kuring ka kamar. Kuring teu baha. Siga samemehna, pasualan tadi sama sakali
teu mangaruhan hubungan salila di jero kamar. Justru momen-momen paduduan di
jero kamar siga kitu nu ngabalukarkeun kuring beuki kaeurad ku manehna.
Servis manehna bener-bener bumi jeung langit dibandingkeun panglayan
pamajikan teh.
Senin, 05 September 2011
Antara Pembantu, Supir, jeung Tuanna
Jam 8. Soni ngolesed ka dapur. Suwung. Leos ka tukang. Sepi. Tapi panto kamar
Nani satengah kabuka. Tanpa soara Soni ngadeukeutan. Tina sela-sela panto
breh Nani keur sare tibra.
Jejengkean manehna asup. Tapi panto ngareket basa didorong teh. Nu keur tibra
kahudangkeun, terus diuk na enggon. "Eh, bapa...," pokna basa breh kanu asup.
Soni nunda curuk lebah biwir, mere isarah supaya Nani teu nyoara. Lalunan
manehna nutup panto kamar. Cetrek dikonci. Manehna imut basa ngadeukeutan
Nani teh. Nu dideukeutan murungkut. Gogodeg. "Teu kengin atuh pa. Pan aya
ibu."
"Teu nananon. Ibu geus sare," Soni ngaharewos.
Nani teu lemek. Malah ngageser awakna, mere tempat jang diuk dununganana.
Gek soni diuk. Adek pisan kana awak Nani.
"Bade gosok gigi heula nya, pa."
Soni gogodek. "Ah, teu kudu."
"Isin ah, bilih bau."
"Ah, teu nanaon."
Antukna Nani pasrah. Soni, nu geus diberung ku napsu, nangkeup jeung
ngagemolan pembantuna. Nani teu baha. Angin peuting jadi saksi bedahna
birahi.
***
Jam 11 beurang. Sup mobil teh ka buruan penginepan.
Sabada pesen kamar, Imas ngajak Wawan ka kamar. Di jero kamar, manehna
langsung ngudaran baju. Basa geus bulucun, golehe na kasur.
"Hayu kadieu," pokna ka Wawan.
Nu diparentah teu baha. Teu kaleked manehna ngalaan baju sorangan. Terus
ngagoler gigireun dununganana. Leungeun imas langsung beraksi, ngusapan
supirna nu umurna karek lilikuran. Lebah handapeun bujal, leungeun teh lila
beraksi. Wawan nepi ka peureum beunta.
"Aduh teu kiat bu." pokna sanggeus rada lila digulanggaper Imas.
Imas imut. Kalacat naek kana luhureun awak supir nu umurna geus ampir sapantar
jeung anakna. Birahi beda.
***
Soni jeung imas pada pada buligir luhureun kasur.
Tapi taya nu sok ngamimitian beraksi. Kalah pada-pada neuteup lalangit kamar.
"Hayu atuh pah."
Soni ngarahuh. Terus nguniang cengkat. Kalacat kana luhureun awak
pamajikanana. Kawajiban asa beuki matak horem migawena, ceuk pikirna.
Pipikiranan kalah ngacacang ka Nani.
Imas oge sarua. Bet ujug-ujug inget kana awak Wawan anu masih serba ngeusi.
***
"Kang iraha atuh urang kawin."
Nani neuteup bebenena. Wawan ngusapan buuk Nani.
"Sabar. Urang ngumpulkeun heula modal."
"Pan, tos kenging sawah dua kotak."
"Ke mun tos tiasa meser bumi, urang berhenti."
Nani unggeuk. Terus ngabebeskeun awakna kana dada beubeureuhna. Asa bagja
karasa ku manehna. Wawan balik nangkeup. Sabeulah leungeuna ngusapan tonggong
Nani. (*)
Nani satengah kabuka. Tanpa soara Soni ngadeukeutan. Tina sela-sela panto
breh Nani keur sare tibra.
Jejengkean manehna asup. Tapi panto ngareket basa didorong teh. Nu keur tibra
kahudangkeun, terus diuk na enggon. "Eh, bapa...," pokna basa breh kanu asup.
Soni nunda curuk lebah biwir, mere isarah supaya Nani teu nyoara. Lalunan
manehna nutup panto kamar. Cetrek dikonci. Manehna imut basa ngadeukeutan
Nani teh. Nu dideukeutan murungkut. Gogodeg. "Teu kengin atuh pa. Pan aya
ibu."
"Teu nananon. Ibu geus sare," Soni ngaharewos.
Nani teu lemek. Malah ngageser awakna, mere tempat jang diuk dununganana.
Gek soni diuk. Adek pisan kana awak Nani.
"Bade gosok gigi heula nya, pa."
Soni gogodek. "Ah, teu kudu."
"Isin ah, bilih bau."
"Ah, teu nanaon."
Antukna Nani pasrah. Soni, nu geus diberung ku napsu, nangkeup jeung
ngagemolan pembantuna. Nani teu baha. Angin peuting jadi saksi bedahna
birahi.
***
Jam 11 beurang. Sup mobil teh ka buruan penginepan.
Sabada pesen kamar, Imas ngajak Wawan ka kamar. Di jero kamar, manehna
langsung ngudaran baju. Basa geus bulucun, golehe na kasur.
"Hayu kadieu," pokna ka Wawan.
Nu diparentah teu baha. Teu kaleked manehna ngalaan baju sorangan. Terus
ngagoler gigireun dununganana. Leungeun imas langsung beraksi, ngusapan
supirna nu umurna karek lilikuran. Lebah handapeun bujal, leungeun teh lila
beraksi. Wawan nepi ka peureum beunta.
"Aduh teu kiat bu." pokna sanggeus rada lila digulanggaper Imas.
Imas imut. Kalacat naek kana luhureun awak supir nu umurna geus ampir sapantar
jeung anakna. Birahi beda.
***
Soni jeung imas pada pada buligir luhureun kasur.
Tapi taya nu sok ngamimitian beraksi. Kalah pada-pada neuteup lalangit kamar.
"Hayu atuh pah."
Soni ngarahuh. Terus nguniang cengkat. Kalacat kana luhureun awak
pamajikanana. Kawajiban asa beuki matak horem migawena, ceuk pikirna.
Pipikiranan kalah ngacacang ka Nani.
Imas oge sarua. Bet ujug-ujug inget kana awak Wawan anu masih serba ngeusi.
***
"Kang iraha atuh urang kawin."
Nani neuteup bebenena. Wawan ngusapan buuk Nani.
"Sabar. Urang ngumpulkeun heula modal."
"Pan, tos kenging sawah dua kotak."
"Ke mun tos tiasa meser bumi, urang berhenti."
Nani unggeuk. Terus ngabebeskeun awakna kana dada beubeureuhna. Asa bagja
karasa ku manehna. Wawan balik nangkeup. Sabeulah leungeuna ngusapan tonggong
Nani. (*)
Minggu, 26 Juni 2011
Rasa nu Nyamuni Keur Heni
"Geulis nya."
"Saha tea?"
"Itu nu buukna pondok. Titatadi sigana paneuteup akang teh napel we ka
manehna."
Kuring neuteup, manehna nyerengeh. Tetep misteri. Teu kabaca, naon nu aya dina
pikirana. Matak putus asa. Asa cape ngadadago isarat nu jelas.
"Jung atuh caketan."
Kuring masih mencrong, manehna tetap imut. Naha timburu? Atawa nghucuhkeun
saenyana?
Heni, Heni. Bener-bener lindeuk japati. Mindeng siga nu mere angin, are pek di
tewak bet ngajauhan. Weleh teu apal, kumaha persaaan manehna ka kuring.
Heni teh sobat heubeul. Babarengan ti mimiti SMA, kuliah, terus ayeuna gawe
oge di tempat sarua. Deukeut leuwih ti ka dulur. Kuring wani tumbrak-tembrak
sagala hal ka manehna. Itu oge nya kitu, salawasna ngabagi pasualan hirupna.
Tapi soal persaan, tetep walohualam.
"Euh, kaburu disamber batur tuh."
Kuring ngareret. Enya we sa rambut pondok teh keur anteng ngobrol jeung Kang
Maman. Lapur. Kang Maman mah kapan geus kakoncara, raja asmara. Awewe nu
dihelaran ku manehna, langka nu bisa nolak. Maklum dedeg sampe, rupa hade,
tur dunya barana oge teu kurang-kurang.
"Wah, patah hati deui yeuh," kuring nyerengeh ka manehna.
"Yeh, patah hati nanahaon. Ngadeukeutan ge encan, piraku langsung patah hati.
Emang bener jatuh cinta?"
"Har tadi pan saur Heni kitu. Can't take my eye off her. He he he."
Dikitukeun teh manehna kalah neuteup serius pisan.
"Ih, pameget mah gampil pisan jatuh cinta nya."
Kuring seuri.
"Nya, teu nanaon atuh. Dari pada ngantosan nu teu jelas..."
Manehna langsung nyureng. "Maksanda?"
"Ah, henteu," tembah teh bari ngabaliuer.
Karasa paneuteupna masih manco.
"Memang saha nu diantosan tapi teu jelas teh?"
Kuring ngareret. Bener we manehna masih keneh neuteup seukeut.
"Jodo," tembal teh bari ngebelenyeh. Manehna langsung miceun teuteup.
"Dupi Heni kumaha?"
"Naon tea?" pokna semu apilain.
"Jodo?"
"Ah, engke ge dugi nyalira. Keur naon dipikiran."
Jep obrolan teh putus. Kaayaan di kantin beuki rame. Pagawe pacampur jeung
calon pagawe nu rek dalaptar.
Kang Maman tembong beuki galeckrok ngobrol jeung si rambut pondok teh. Sigana
salah sahiji calon pagawe anyar si rambut pondok teh, da asa karek panggih.
Geulis. Nyongcolang tinu sejen.
Tapi lain lantaran geulisna kuring titatadi nyerangkeun manehna teh. Asa
kungsi panggih, tapi lebeng teu inget dimana.
"Asa pernah paamprok."
"Saha tea?" Heni ngalieuk.
"Si rambut pondok."
"Dimana? Dina impian?"
Kuring neuteup seukeut, manehna ngabalieur. Hayang pisan sikep Heni eta teh
jadi gambaran tina rasa timburuna. Tapi, ah da mindeng kitu, mindeng pisan
kuring miharep, mindeng oge kuciwa ahirna.
Tapi, terus terang can kungsi wani betus. Persaan kuring ka manehna ukur
disidem jeroeun hate. Inggis ditolak. Asa teu kuat nadangan akibatna.(*)
"Saha tea?"
"Itu nu buukna pondok. Titatadi sigana paneuteup akang teh napel we ka
manehna."
Kuring neuteup, manehna nyerengeh. Tetep misteri. Teu kabaca, naon nu aya dina
pikirana. Matak putus asa. Asa cape ngadadago isarat nu jelas.
"Jung atuh caketan."
Kuring masih mencrong, manehna tetap imut. Naha timburu? Atawa nghucuhkeun
saenyana?
Heni, Heni. Bener-bener lindeuk japati. Mindeng siga nu mere angin, are pek di
tewak bet ngajauhan. Weleh teu apal, kumaha persaaan manehna ka kuring.
Heni teh sobat heubeul. Babarengan ti mimiti SMA, kuliah, terus ayeuna gawe
oge di tempat sarua. Deukeut leuwih ti ka dulur. Kuring wani tumbrak-tembrak
sagala hal ka manehna. Itu oge nya kitu, salawasna ngabagi pasualan hirupna.
Tapi soal persaan, tetep walohualam.
"Euh, kaburu disamber batur tuh."
Kuring ngareret. Enya we sa rambut pondok teh keur anteng ngobrol jeung Kang
Maman. Lapur. Kang Maman mah kapan geus kakoncara, raja asmara. Awewe nu
dihelaran ku manehna, langka nu bisa nolak. Maklum dedeg sampe, rupa hade,
tur dunya barana oge teu kurang-kurang.
"Wah, patah hati deui yeuh," kuring nyerengeh ka manehna.
"Yeh, patah hati nanahaon. Ngadeukeutan ge encan, piraku langsung patah hati.
Emang bener jatuh cinta?"
"Har tadi pan saur Heni kitu. Can't take my eye off her. He he he."
Dikitukeun teh manehna kalah neuteup serius pisan.
"Ih, pameget mah gampil pisan jatuh cinta nya."
Kuring seuri.
"Nya, teu nanaon atuh. Dari pada ngantosan nu teu jelas..."
Manehna langsung nyureng. "Maksanda?"
"Ah, henteu," tembah teh bari ngabaliuer.
Karasa paneuteupna masih manco.
"Memang saha nu diantosan tapi teu jelas teh?"
Kuring ngareret. Bener we manehna masih keneh neuteup seukeut.
"Jodo," tembal teh bari ngebelenyeh. Manehna langsung miceun teuteup.
"Dupi Heni kumaha?"
"Naon tea?" pokna semu apilain.
"Jodo?"
"Ah, engke ge dugi nyalira. Keur naon dipikiran."
Jep obrolan teh putus. Kaayaan di kantin beuki rame. Pagawe pacampur jeung
calon pagawe nu rek dalaptar.
Kang Maman tembong beuki galeckrok ngobrol jeung si rambut pondok teh. Sigana
salah sahiji calon pagawe anyar si rambut pondok teh, da asa karek panggih.
Geulis. Nyongcolang tinu sejen.
Tapi lain lantaran geulisna kuring titatadi nyerangkeun manehna teh. Asa
kungsi panggih, tapi lebeng teu inget dimana.
"Asa pernah paamprok."
"Saha tea?" Heni ngalieuk.
"Si rambut pondok."
"Dimana? Dina impian?"
Kuring neuteup seukeut, manehna ngabalieur. Hayang pisan sikep Heni eta teh
jadi gambaran tina rasa timburuna. Tapi, ah da mindeng kitu, mindeng pisan
kuring miharep, mindeng oge kuciwa ahirna.
Tapi, terus terang can kungsi wani betus. Persaan kuring ka manehna ukur
disidem jeroeun hate. Inggis ditolak. Asa teu kuat nadangan akibatna.(*)
Huh...
Asa hayang nyimpang, tapi inggis kanyahoan kunu di imah. Da geus rada curiga
pamajikan teh. Mun tas hubungan manehna leuwih taliti nitenan kuring.
Persoalanna teh kajadian tilu bulan katukang. Sanggeus rengse berhubungan,
kuring ngagoler gigireun manehna. Teu sadar pikiran ngacacang, inget kajadian
jeung Onih. Kuring teu kaampeuh ngarahuh.
Pamajikan heran. Terus tatalepa, aya naon. Ku kuring dijawab taya nanaon teh
tetep teu percaya. Pasti aya masalah, pokna. Moal enya tas hubungan terus
ngangluh siga kitu.
Ti saprak harita, manehna siga nu curiga. Tingkah laku kuring dititenan leuwih
taliti. Tiap rengkap paripolah kuring dianalisa, ditanya.
Nya tisprak harita kuring can panggih deui jeung Onih. Sono pisan sebenarna
mah. Tapi rumasa rada teu bisa bohong. Mun ngahajakeun nepungan Onih, pasti
kalakuan kuring bakal kapangaruhan. Pasti pamajikan langsung bakal ngarasa
parubahan kuring eta.
Ah, antukan kuring ngan mengkek kakangen jeroeun dada. Nu bisa dipigawe ngan
ukur ngabayang-bayang manehna, ngabayang-bayang lalakon basa bareng jeung
manhena. Kitu oge ngan ukur dilakukan basa jauh ti imah. Teu wani ari di imah
mah. Da, irung pamajikan teh asa seukeut pisan mun ngambeu hal-hal saperti
kitu teh.
pamajikan teh. Mun tas hubungan manehna leuwih taliti nitenan kuring.
Persoalanna teh kajadian tilu bulan katukang. Sanggeus rengse berhubungan,
kuring ngagoler gigireun manehna. Teu sadar pikiran ngacacang, inget kajadian
jeung Onih. Kuring teu kaampeuh ngarahuh.
Pamajikan heran. Terus tatalepa, aya naon. Ku kuring dijawab taya nanaon teh
tetep teu percaya. Pasti aya masalah, pokna. Moal enya tas hubungan terus
ngangluh siga kitu.
Ti saprak harita, manehna siga nu curiga. Tingkah laku kuring dititenan leuwih
taliti. Tiap rengkap paripolah kuring dianalisa, ditanya.
Nya tisprak harita kuring can panggih deui jeung Onih. Sono pisan sebenarna
mah. Tapi rumasa rada teu bisa bohong. Mun ngahajakeun nepungan Onih, pasti
kalakuan kuring bakal kapangaruhan. Pasti pamajikan langsung bakal ngarasa
parubahan kuring eta.
Ah, antukan kuring ngan mengkek kakangen jeroeun dada. Nu bisa dipigawe ngan
ukur ngabayang-bayang manehna, ngabayang-bayang lalakon basa bareng jeung
manhena. Kitu oge ngan ukur dilakukan basa jauh ti imah. Teu wani ari di imah
mah. Da, irung pamajikan teh asa seukeut pisan mun ngambeu hal-hal saperti
kitu teh.
Jumat, 24 Juni 2011
Bibi Tukang Karedok (2)
"Euleuh etah raray mani kiruh kitu. Kunaon atuh?"
Kuring meubeutkeun maneh kana bangku warung. Memang keur teh keur harereneg mikiran pasualan di imah. Pamajikan keukeuh ngajak pindah. Hayang muka praktek di kota, deukeut keluargana. Kapan masa PTT-na geus lekasan, pokna.
Kuring asa beurat rek nyatujuan pangajakna teh. Kapan usaha kuring ayana di dieu. Najan teu loba, mimiti mayeng ladang ragaji kai teh. Dibere alesan kitu teh, manehna malah mere komentar teu ngareunah. Maksudna mah bener meureun ngajak kuring ngabina usaha anyar di kota, tapi cara ngomongna ngalantarankeun kuring asa disapirakeun. Asa taya hargana jadi lalaki.
"Ngersakeun naon, Jang?"
"Kopi."
Teu lila sor si bibi teh nyodorkeun cikopi na gelas.
"Asa mendung pisan poe teh. Rek hujan kitu?"
"enya, meureun." kuring nembal teu sumanget.
"Memang dikumaha ku bu dokter?"
Hah? kuring rungah ringeuh. Si Bibi nyikik. Karek karek sadar, yen manehna nyebut mendung teh nyindiran kuring. Da kapan poe sakieu cangrana.
"Ah, si bibi mah..." kuring ngabelehem.
"Hoyong diburan ku bibi?"
"Diubaran? Diubaran kumaha?"
"Kunu cara sasari."
Kuring nyerengeh. "Ah, bosen ukur noelan wungkul."
"Euleuh eta geura. Tos dipasihan sajeungkal, hoyong sadeupa."
"Har, kapan bibi tadi nu nawaran ubar.."
Manehna ngabetem. Leungeuna ngeprakan laleur nu entreup na gorengan.
Sajongjongan paheneng-heneng.
"Memang tos dipangmeserkeun KB-na?"
Kuring curinghak. Manhena api-api teu nempo.
"Encan sih."
"Nya enggal atuh pang meserkeun, ari hoyong diburan mah."
"Ah, hoream inditna."
Manehna teu nembal.
"Memang ngubaranan rek dimana?" tanya kuring.
"Nya di dieu we, dimana deui?"
"Eum, atuh kanyahoan ku batur."
"Nya moal lah. Urang tutup we warungna."
"Nya sok atuh. Teu kakabean oge da moal nanaon."
Sakedapan manehna ngabetem. Tapi teu burung nangtung, terus mimiti nutupan warung. "Ngga atuh ujangna antosan di jero."
Kuring nurut. Blus ka jero imah nu nyambung jeung warung. Gelas cikopi dibaa. Tapi asa moal kainum asana mah.(*)
Kuring meubeutkeun maneh kana bangku warung. Memang keur teh keur harereneg mikiran pasualan di imah. Pamajikan keukeuh ngajak pindah. Hayang muka praktek di kota, deukeut keluargana. Kapan masa PTT-na geus lekasan, pokna.
Kuring asa beurat rek nyatujuan pangajakna teh. Kapan usaha kuring ayana di dieu. Najan teu loba, mimiti mayeng ladang ragaji kai teh. Dibere alesan kitu teh, manehna malah mere komentar teu ngareunah. Maksudna mah bener meureun ngajak kuring ngabina usaha anyar di kota, tapi cara ngomongna ngalantarankeun kuring asa disapirakeun. Asa taya hargana jadi lalaki.
"Ngersakeun naon, Jang?"
"Kopi."
Teu lila sor si bibi teh nyodorkeun cikopi na gelas.
"Asa mendung pisan poe teh. Rek hujan kitu?"
"enya, meureun." kuring nembal teu sumanget.
"Memang dikumaha ku bu dokter?"
Hah? kuring rungah ringeuh. Si Bibi nyikik. Karek karek sadar, yen manehna nyebut mendung teh nyindiran kuring. Da kapan poe sakieu cangrana.
"Ah, si bibi mah..." kuring ngabelehem.
"Hoyong diburan ku bibi?"
"Diubaran? Diubaran kumaha?"
"Kunu cara sasari."
Kuring nyerengeh. "Ah, bosen ukur noelan wungkul."
"Euleuh eta geura. Tos dipasihan sajeungkal, hoyong sadeupa."
"Har, kapan bibi tadi nu nawaran ubar.."
Manehna ngabetem. Leungeuna ngeprakan laleur nu entreup na gorengan.
Sajongjongan paheneng-heneng.
"Memang tos dipangmeserkeun KB-na?"
Kuring curinghak. Manhena api-api teu nempo.
"Encan sih."
"Nya enggal atuh pang meserkeun, ari hoyong diburan mah."
"Ah, hoream inditna."
Manehna teu nembal.
"Memang ngubaranan rek dimana?" tanya kuring.
"Nya di dieu we, dimana deui?"
"Eum, atuh kanyahoan ku batur."
"Nya moal lah. Urang tutup we warungna."
"Nya sok atuh. Teu kakabean oge da moal nanaon."
Sakedapan manehna ngabetem. Tapi teu burung nangtung, terus mimiti nutupan warung. "Ngga atuh ujangna antosan di jero."
Kuring nurut. Blus ka jero imah nu nyambung jeung warung. Gelas cikopi dibaa. Tapi asa moal kainum asana mah.(*)
Rabu, 22 Juni 2011
Bibi Tukang Karedok
Umurna geus deuket 40, ceuk taksisaran mah. Tapi awakna masih ngeusi.
"Hayoh, mikir jorok, nya?" Manehna melong. Kitu na teh baru terus ngarendos bumbu karedok.
Kuring nyerengeh bari metot penenjo tina awakna.
"Ukur heran. Geus digunasika ku opat lalaki, tapi katembong teh masih keneh montok."
"Euleuh eta istilah...digunasika...memangna naon?"
"Sarua wae lah. Urang ganti dijamah atuh ari teu cocok mah."
Manehna nyeuleuketuk bari ngasupkeun lalab meunang neukteukan kana cowet batu.
"Naha lain digadabah sakalian?" pokna.
"Nya teu cocok atuh. Aya oge Si bibi nu ngagadabah meureun..."
Manehna nyureng. Tapi jelas teu ambek.
"Emang bibi awewe nanahaon, ngagadabah salaki sorangan?"
"Nya teu apal. Meureun we kitu sote. Pedah opat-opatna pada-pada teu langgeng."
"Da lain salah bibi atuh."
"Terus?"
"Salah ituna.."
"Teu bisa ngalayanan napsu si ibi?" kuring nempas.
Manehna molotot. "Ih, tersinggung Bibi mah dianggap wanita haus seks."
"Atuda pasti kitu kasimpulan batur teh mun nengetan riwayat Bibi anu geus opat kali ganti salaki."
"Ah, kajeun teuing ah anggapan batur mah. Kacape-cape mikiranana," pokna. "Ieu karedokna."
Sok kuring nampanan karedok tea. Warung nu biasana rame teh pareng sepi. Ngan kuring nu keur balanja teh.
"Aduh..." kuring ngagorowok bas wel karedok kana baham. "Lada pisan geuning."
Karedok nu aya dina sungut teh langsung diburakeun. Si Bibi kaget. Terus ngasaan karedok na piring kuring.
"Euh, enya geuning. Kalobaan sigana mah," pokna. "Tuda tadi kalah ngajak ngomong teu pararuguh. Jadina hilang konsentrasi."
"Euh si bibi mah. Diajak ngobrol kitu saeutik bae langsung poho kana nanaon. Dasar bener, napsu gede."
Si Bibi camberut, tapi terus nyieun karedok anyar keur kuring.
"Memang geus sabahara tahun nganggur, Bi?"
"Ih nganggut naon? Pan unggal poe ge nungguan warung."
"Nganggur etana maksud teh. Taya nu noel-noel," beuk kuring baru nyikikik.
Manehna ngadilak. Tapi terus ngarahuh baru ngajawab. "Geus sabaraha lila nya? Geus ampir dua taun asana mah."
"Naha lain neangan anu kalima atuh?"
"Ah haroream."
"Naha?"
"Sieun gagal deui."
"Nya ulah gagal atuh."
"puguh hese. Taya jaminan."
"Nya ngecer atuh."
"Ih bararaid. Memang si bibi awewe naon."
"Ah, dari pada kalaparan jeung kesepian..." kuring nyikikik.
Si Bibi nyodorkeun deui piring karedok anyar. Ayeuna mah pas ladana teh.
"Mun bener bibina daek, da pasti loba lalaki nu daeukeun geura."
"Naon tea?"
"Ngecer."
"Ah rugi di bandar atuh. Lalaki mah ngeunah, engka si bibi nu melendung."
"Kapan si bibi oge ngeunah."
"Ngeunah awalna teu ngeunah akibatna."
"Nya tinggal make kb, pasti aman."
"Ih mapatahan teu baleg."
Kuring nyakakak. Katembong asa mimiti kapangaruhan si bibi teh.
"Mun daek, ke dipangmeulikeu obat kb ku kami."
Si bibi melong. Kuring nyakakak deui.
"Memang saha nu daekeun ka bibi?"
"Nya loba. Lalaki nu jajan di dieui kapan lain lantaran karedokna. Utamana mah pedah bibi nu dagangna."
"Termasuk Jang Juha?"
"Wah, kuring mah beda atuh."
"Beda kumaha?"
"Alesanana murni. Kapan ieu warung karedok paling deukuet ti imah."
"Tapi, naha geuing sok terus melongkeun awak bibi."
Kuring nyerengeh. "Nya etah mah bonus atuh. Barina oge kan ukur nempo wungkul teu matak tatu."
"Emang moal. Noel age moal matak tatu da."
"Eudeuh, mani ngundang kitu."
"Ngundang kumaha?"
"Ngudang. Siganu hayang ditoel."
"Ari bibi mah da teu nanaon ditoel ujang mah. Lumayan ngarasakeun toelan caroge bu dokter." giliran manehna nyikikik.
"Sok atuh ka dieu urang toel, meungpeung euwuh batur."
"Sok atuh."
Sor bujurna kalebah kuring. Kuring justru olohok. Har geuning jadi enyaan. Luak-lieuk, taya sasaha. Ah, piraku aya lauk diantepkeun.(*)
"Hayoh, mikir jorok, nya?" Manehna melong. Kitu na teh baru terus ngarendos bumbu karedok.
Kuring nyerengeh bari metot penenjo tina awakna.
"Ukur heran. Geus digunasika ku opat lalaki, tapi katembong teh masih keneh montok."
"Euleuh eta istilah...digunasika...memangna naon?"
"Sarua wae lah. Urang ganti dijamah atuh ari teu cocok mah."
Manehna nyeuleuketuk bari ngasupkeun lalab meunang neukteukan kana cowet batu.
"Naha lain digadabah sakalian?" pokna.
"Nya teu cocok atuh. Aya oge Si bibi nu ngagadabah meureun..."
Manehna nyureng. Tapi jelas teu ambek.
"Emang bibi awewe nanahaon, ngagadabah salaki sorangan?"
"Nya teu apal. Meureun we kitu sote. Pedah opat-opatna pada-pada teu langgeng."
"Da lain salah bibi atuh."
"Terus?"
"Salah ituna.."
"Teu bisa ngalayanan napsu si ibi?" kuring nempas.
Manehna molotot. "Ih, tersinggung Bibi mah dianggap wanita haus seks."
"Atuda pasti kitu kasimpulan batur teh mun nengetan riwayat Bibi anu geus opat kali ganti salaki."
"Ah, kajeun teuing ah anggapan batur mah. Kacape-cape mikiranana," pokna. "Ieu karedokna."
Sok kuring nampanan karedok tea. Warung nu biasana rame teh pareng sepi. Ngan kuring nu keur balanja teh.
"Aduh..." kuring ngagorowok bas wel karedok kana baham. "Lada pisan geuning."
Karedok nu aya dina sungut teh langsung diburakeun. Si Bibi kaget. Terus ngasaan karedok na piring kuring.
"Euh, enya geuning. Kalobaan sigana mah," pokna. "Tuda tadi kalah ngajak ngomong teu pararuguh. Jadina hilang konsentrasi."
"Euh si bibi mah. Diajak ngobrol kitu saeutik bae langsung poho kana nanaon. Dasar bener, napsu gede."
Si Bibi camberut, tapi terus nyieun karedok anyar keur kuring.
"Memang geus sabahara tahun nganggur, Bi?"
"Ih nganggut naon? Pan unggal poe ge nungguan warung."
"Nganggur etana maksud teh. Taya nu noel-noel," beuk kuring baru nyikikik.
Manehna ngadilak. Tapi terus ngarahuh baru ngajawab. "Geus sabaraha lila nya? Geus ampir dua taun asana mah."
"Naha lain neangan anu kalima atuh?"
"Ah haroream."
"Naha?"
"Sieun gagal deui."
"Nya ulah gagal atuh."
"puguh hese. Taya jaminan."
"Nya ngecer atuh."
"Ih bararaid. Memang si bibi awewe naon."
"Ah, dari pada kalaparan jeung kesepian..." kuring nyikikik.
Si Bibi nyodorkeun deui piring karedok anyar. Ayeuna mah pas ladana teh.
"Mun bener bibina daek, da pasti loba lalaki nu daeukeun geura."
"Naon tea?"
"Ngecer."
"Ah rugi di bandar atuh. Lalaki mah ngeunah, engka si bibi nu melendung."
"Kapan si bibi oge ngeunah."
"Ngeunah awalna teu ngeunah akibatna."
"Nya tinggal make kb, pasti aman."
"Ih mapatahan teu baleg."
Kuring nyakakak. Katembong asa mimiti kapangaruhan si bibi teh.
"Mun daek, ke dipangmeulikeu obat kb ku kami."
Si bibi melong. Kuring nyakakak deui.
"Memang saha nu daekeun ka bibi?"
"Nya loba. Lalaki nu jajan di dieui kapan lain lantaran karedokna. Utamana mah pedah bibi nu dagangna."
"Termasuk Jang Juha?"
"Wah, kuring mah beda atuh."
"Beda kumaha?"
"Alesanana murni. Kapan ieu warung karedok paling deukuet ti imah."
"Tapi, naha geuing sok terus melongkeun awak bibi."
Kuring nyerengeh. "Nya etah mah bonus atuh. Barina oge kan ukur nempo wungkul teu matak tatu."
"Emang moal. Noel age moal matak tatu da."
"Eudeuh, mani ngundang kitu."
"Ngundang kumaha?"
"Ngudang. Siganu hayang ditoel."
"Ari bibi mah da teu nanaon ditoel ujang mah. Lumayan ngarasakeun toelan caroge bu dokter." giliran manehna nyikikik.
"Sok atuh ka dieu urang toel, meungpeung euwuh batur."
"Sok atuh."
Sor bujurna kalebah kuring. Kuring justru olohok. Har geuning jadi enyaan. Luak-lieuk, taya sasaha. Ah, piraku aya lauk diantepkeun.(*)
Langganan:
Postingan (Atom)